اثربخشی «واقعیت درمانی» بر بی میلی زناشویی و بهزیستی روانشناختی زنان متاهل

مقدمه: پایداری ازدواج نیازمند آگاهی از تاثیر انتخاب های خود است. "واقعیت درمانی" می تواند در کاهش بی میلی زناشویی موثر باشد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی "واقعیت درمانی" بر بی میلی زناشویی و بهزیستی روانشناختی زنان متاهل بود.  روش کار: روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمام زنان متاهل مراجعه کننده به مرکز خدمات مشاوره و روانشناختی مهرانا در سال ۱۳۹۹-۱۳۹۸ بود. از میان                   آن ها ۳۰ تن به روش در دسترس انتخاب شدند. با گمارش تصادفی ساده به روش قرعه کشی و همگن سازی سن در ۲ گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، "مقیاس بی میلی زناشویی" (Marital Disaffection Scale) و "مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف- نسخه تجدیدنظر شده" (Ryff Psychological Well-Being Scale-Revised Form) بود. روایی ابزارها و بسته آموزشی با استفاده از روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. "واقعیت درمانی" برای گروه مداخله در ۸ جلسه انجام شد. داده ها در نرم افزار  اس پی اس اس نسخه ۲۴ تحلیل شد. یافته ها: "واقعیت درمانی" بر زیرمقیاس های بی میلی جسمی (۰۰۱/۰=P، ۰۲۶/۱۷۰=F)، بی میلی هیجانی (۰۰۱/۰=P، ۶۵۷/۲۲۵=F) و بی میلی روانی (۰۰۱/۰=P، ۷۱۹/۴۶=F) اثر کاهنده داشت. "واقعیت درمانی" با زیرمقیاس های تسلط بر محیط (۰۰۱/۰=P، ۲۵/۴۳=F)، پذیرش خود (۰۰۱/۰=P، ۶۰/۴۳=F)، رابطه مثبت (۰۰۱/۰=P، ۸۰/۳۶=F)، هدف در زندگی (۰۰۱/۰=P، ۲۱/۳۹=F)، رشد شخصی (۰۰۱/۰=P، ۳۲/۱۵۰=F) و خودمختاری (۰۰۱/۰=P، ۲۱/۶۲=F) اثر افزاینده داشت.  نتیجه گیری: "واقعیت درمانی" سبب کاهش زیرمقیاس های بی میلی زناشویی و افزایش بهزیستی روانشناختی زنان متاهل شد. پیشنهاد می شود که در مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی، " واقعیت درمانی" برای زوجین متعارض ارائه شود.  

Keywords:

Married Women , Marital Disaffection , Reality Therapy , Well-being. , بهزیستی , بی میلی زناشویی , زنان متاهل , واقعیت درمانی.