اثربخشی «خانواده درمانی کارکردی» بر تمایز یافتگی خود و رضایتمندی زناشویی دانشجویان متاهل

مقدمه: رضایت زناشویی و تمایز یافتگی خود از عوامل تعیین کننده در حفظ و استحکام خانواده می باشند. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی "خانواده درمانی کارکردی" بر روی تمایز یافتگی خود و رضایتمندی زناشویی در دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد قم است.  روش کار:  روش پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد شهر قم بود. از این تعداد ۳۰ دانشجو به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به روش قرعه کشی در گروه مداخله و گروه  کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، "سیاهه تمایز یافتگی خود" (Differentiation of Self Inventory) و "مقیاس رضایت زناشویی انریچ" (Enrich Marital Satisfaction Scale) بود. روایی محتوا به روش کیفی و  پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب الفا کرونباخ اندازه گیری شد. برای جمع آوری داده ها ، آموزش "خانواده درمانی کارکردی" به گروه مداخله در ۹ جلسه ۹۰ دقیقه اجرا شد. داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۴ تحلیل شد. یافته ها: "خانواده درمانی کارکردی" بر  افزایش تمایز یافتگی خود موثر است (P = ۰/۰۰۰, F=۱۱۱/۲)  و بین مراحل ارزیابی تمایز یافتگی خود بین گروه های مداخله و کنترل، تفاوت معنا داری وجود دارد. همچنین "خانواده درمانی کارکردی" بر افزایش رضایت زناشویی موثر است (P= ۰/۰۰۰, F= ۲۲/۱) و بین مراحل ارزیابی رضایت زناشویی بین گروه های مداخله و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و این تاثیر  پایدار است. نتیجه گیری: "خانواده درمانی کارکردی" موجب افزایش رضایتمندی زناشویی و تمایز یافتگی خود دانشجویان متاهل می شود. لذا آموزش روش ذکر شده، در ارتقای رضایتمندی زناشویی و تمایز یافتگی خود افراد متاهل پیشنهاد می شود.  

Keywords:

Functional Family Therapy , Self Differentiation , Marital Satisfaction. , خانواده درمانی کارکردی , تمایز یافتگی خود , رضایتمندی زناشویی.