مقایسه اثر ورزش در خشونت بزهکاران ورزشکار و غیر ورزشکار

مقدمه: ورزش به عنوان یکی از فعالیت های مهم اوقات فراغت، دارای اهداف تربیتی متعددی بوده و می تواند در سازگاری بزهکاران با محیط ندامتگاه موثر واقع گردد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر ورزش در خشونت بزهکاران ورزشکار و غیر ورزشکار استان خوزستان در سال ۱۳۹۸-۱۳۹۷می باشد.  روش کار: پژوهش حاضر در دو مرحله کیفی- کمی (روش شناسی) و توصیفی- مقایسه ای انجام شد. نمونه آماری پژوهش در مرحله کیفی ۱۲ تن شامل کارمندان، اعضای هیات علمی و بزهکاران و در مرحله کمی پژوهش۴۸۷ تن (۲۹۱ تن بزهکار ورزشکار و  ۱۹۶ تن بزهکار غیر ورزشکار) بودند. نمونه گیری در مرحله کیفی به روش غیرتصادفی و هدفمند و در مرحله کمی به روش تصادفی منظم و بر اساس جدول کرجسی و مورگان انتخاب شدند.   در مرحله اول (کیفی) "مقیاس اثر ورزش در خشونت بزهکاران" (Effect of Exercise on Criminals Violence Scale) با تحلیل مصاحبه های انجام شده، طراحی و روایی سازه، واگرا، همگرا و پایایی ترکیبی مقیاس اندازه گیری شد. در مرحله دوم (کمی) پرسشنامه جمعیت شناختی و مقیاس طراحی شده و بین نمونه های بخش کمی توزیع شد. داده ها به وسیله نرم افزارهای آماری اس پی اس اس نسخه ۲۲ و پی ال اس نسخه ۲۳ مورد بررسی گرفت. یافته ها: در مرحله اول "مقیاس اثر ورزش در خشونت بزهکاران" با ۳۶ عبارت و ۵ درون مایه اصلی سلامت جسمانی، سلامت روانی، عدم بازگشت مجدد به ندامتگاه، کاهش خشونت و مشارکت گروهی طراحی و روانسنجی گردید. نتایج مرحله دوم نشان داد که تفاوت میزان خشونت در بزهکاران ورزشکار (۵۷/۰) در مقایسه با بزهکاران غیرورزشکار (۴۱/۰) معنادار بوده است.  نتیجه گیری: با توجه به تاثیر ورزش در کاهش خشونت بزهکاران، پیشنهاد می شود مدیران و مسئولین، برنامه های منظم و گسترده تری جهت ایجاد کلاس ها و امکانات ورزشی در ندامتگاه ها، اتخاذ نمایند.  

Keywords:

Offenders , Violence , Sports , Athlete. , بزهکار , خشونت , ورزش , ورزشکار.