زهرا شخمگر - PhD Student in General Psychology, Department of Psychology, Torbat-e-Jam Branch, Islamic Azad University, Torbat-e Jam, Iran
علیرضا رجائی - faculty members of the Department of Psychology, Torbat Jam Branch, Islamic Azad University, Torbat Jam, Iran
محمدحسین بیاضی - faculty members of the Department of Psychology, Torbat Jam Branch, Islamic Azad University, Torbat Jam, Iran
سعید تیموری - faculty members of the Department of Psychology, Torbat Jam Branch, Islamic Azad University, Torbat Jam, Iran

مقدمه: مشکل ناباروری به عنوان مساله­ای تنش­زا با مشکلات روانشناختی متعددی همراه است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر گروه درمانی شناختی - رفتاری بر رضایت زناشویی زنان نابارور متقاضی عمل لقاح مصنوعی انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر با روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری کلیه زنان نابارور متقاضی عمل لقاح مصنوعی  شهر قاین در سال۱۳۹۸ انجام شد. از بین آن ها زنانی که رضایت زناشویی پایین داشتند  با استفاده از نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و در دو گروه ۱۷ تن به عنوان گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. داده ها  به کمک "مقیاس رضایت زناشویی انریچ "Enrich Marital Satisfaction Scale)) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون از گروه  مداخله و کنترل کسب شد. روایی محتوایی، صوری و نیز پایایی مقیاس با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ انجام شد. گروه درمانی شناختی-رفتاری در ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای به گروه مداخله ارائه شد. داده ها با استفاده از نرم­افزار اس پی اس اس نسخه ۱۹ تحلیل شد. یافته­ها: اثرآموزش گروه درمانی شناختی - رفتاری بر خرده مولفه­های رضایت­ زناشویی(پاسخ قراردادی، مسایل شخصیتی، ارتباط زناشویی، حل تعارض، نظارت مالی، مساوات طلبی، فعالیت های مربوط به اوقات فراغت، روابط جنسی، ازدواج وفرزندان و جهت گیری عقیدتی) در زنان نابارور متقاضی عمل لقاح مصنوعی در سطح p<۰/۰۵ معنا دار است. نتیجه­گیری: گروه درمانی شناختی- رفتاری، منجر به افزایش رضایت زناشویی زنان نابارور متقاضی عمل لقاح مصنوعی می شود. لذا باید به آموزش گروه درمانی شناختی-رفتاری برای افزایش رضایت زناشویی زوجین نابارور توجه شود.  

Marital Satisfaction, Behavioral Cognition, Infertility., رضایت­ زناشویی, شناختی-رفتاری, ناباروری