بررسی ارتباط بین سبک رهبری سرپرستاران اتاق عمل با خودکارآمدی تکنولوژیست های اتاق عمل

مقدمه: خودکارآمدی، باور فرد درباره ی توانایی خود و قدرت لازم برای ادای وظیفه است. مدیران که به نوعی، نسبت به کارکنان اختیار تام دارند می توانند در توانمندسازی آنها نقش موثری ایفا کنند. هدف پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین سبک رهبری سرپرستاران اتاق عمل با خودکارآمدی شغلی تکنولوژیست های اتاق عمل در بیمارستان های آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال ۱۳۹۶-۹۷ بوده است. روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه ی توصیفی- تحلیلی است،که تعداد ۲۲۰ نفر از تکنولوژیست های اتاق عمل به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، فرم مشخصات دموگرافیک، پرسشنامه سبک رهبری چندعاملی (MLQ) و پرسشنامه خودکارآمدی شغلی(JSEQ)   بود. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار  SPSS  نسخه ۲۱ انجام شد. یافته ها: اغلب سرپرستاران اتاق عمل (۵/۶۵ درصد) سبک رهبری تحول گرا داشتند. اکثریت تکنولوژیست های اتاق عمل (۴/۷۱ درصد) خودکارآمدی بالایی داشتند. بین سبک های رهبری  تحول گرا، وظیفه گرا و عدم مداخله سرپرستاران اتاق عمل با خودکارآمدی شغلی تکنولوژیست های اتاق عمل رابطه ی مستقیم و معنی دار یافت شد (۰۵/۰P<). بین سبک های رهبری سرپرستاران اتاق عمل با مشخصات دموگرافیک تکنولوژیست های اتاق عمل رابطه ی معنی داری یافت نشد (۰۵/۰P>). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که در هر سه نوع سبک رهبری سرپرستاران، سطح خودکارآمدی تکنولوژیست ها، افزایش داشت، لذا برگزاری دوره های آموزشی جهت آشنایی بیشتر سرپرستاران با اصول و تئوری های این سبک های رهبری و نحوه ی به کارگیری هر یک از آنها در موقعیت های مناسب، مورد نیاز است.  

Keywords:

leadership style , Job self-efficacy , operation room technologist , سبک رهبری , خودکارآمدی شغلی , تکنولوژیست اتاق عمل