تاثیر برنامه مداخله مبتنی بر عادات بهداشتی بر خود مراقبتی و خودکارآمدی دانشجویان پرستاری

مقدمه: دانشجویان در زمینه ابعاد مختلف خودمراقبتی و خودکارآمدی مشکلات بسیاری دارند. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر برنامه مداخله مبتنی بر عادات بهداشتی بر خود مراقبتی و خودکارآمدی دانشجویان پرستاری بود. روش کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. ۶۰ نفر از دانشجویان پرستاری با روش تخصیص تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای گردآوری داده ها از "مقیاس خودمراقبتی دوسی و کیگان" (Dossey & Keygan Self-Care Scale) و نیز "مقیاس خودکارآمدی عمومی" (General Self-Efficacy Scale) استفاده شد. روایی و پایایی "مقیاس خودمراقبتی دوسی و کیگان" به روش شاخص روایی محتوا، نسبت روایی محتوا و صوری و نیز پایایی آن به روش ضریب آلفاکرونباخ تعیین شد. روایی و پاپایی نسخه فارسی "مقیاس عمومی خودکارآمدی" در مطالعات قبلی تایید شده است. برای گروه آزمون برنامه مداخله بمدت ۶ هفته اجرا شد. ۶ جلسه برنامه حمایتی و مشاوره پیگیری در مرکز مشاوره دانشجویی خوابگاه های دانشجویی انجام شد. برای گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نشد. پرسشنامه ها توسط هر دو گروه قبل و بعد از مداخله تکمیل شد. داده ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۱۹ تحلیل شد. یافته ها: اختلاف میانگین نمره کل خودمراقبتی و خودکارآمدی در دو گروه مداخله و کنترل قبل از مداخله از نظر آماری معنی دار نبود (۰۰۵/۰ < P). ولی بعد از مداخله، اختلاف میانگین نمره خودمراقبتی در ابعاد جسمی، ذهنی و علایق و نیز میانگین نمره خودکارآمدی در دو گروه مداخله و کنترل از نظر آماری معنی دار بود (۰۰۵/۰ > P). نتیجه گیری: برنامه مداخله مبتنی بر عادات بهداشتی توانست خودمراقبتی دانشجویان را در حیطه های جسمی، ذهنی و علایق و نیز خودکارآمدی آن ها را افزایش دهد. بکارگیری این مداخله برای دوره کارشناسی پرستاری در کلیه دانشگاه ها توصیه می شود.  

Keywords:

Education , Health Habits , Self-care , Self-efficacy , آموزش , عادات بهداشتی , خودمراقبتی , خودکارآمدی