اثر امید درمانی گروهی بر تاب آوری و امید به زندگی در بیماران مبتلا به سرطان پستان شهر زنجان

مقدمه: سرطان یکی از بیماری های مزمن می باشد. امید درمانی می تواند سبب افزایش تاب آوری و امید به زندگی این بیماران شود. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر امید درمانی گروهی بر تاب آوری و امید به زندگی در بیماران مبتلا به سرطان پستان شهر زنجان است. روش کار: این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنتر ل انجام شد. تعداد نمونه ها، در گروه مداخله ۱۲ و در گروه کنترل ۱۵ نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان شهر زنجان در سال ۱۳۹۴ بود که شدت و سطح بیماری یکسانی داشتند، به طور تصادفی ساده انتخاب در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه جمعیت شناختی، "مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون" (Conner-Davidson Resilience Scale) و "امید به زندگی اشنایدر" (Schneider‘s Life Expectancy Questionnaire) بود. روایی و پایایی این ابزارها در پژوهش های قبلی بررسی شده است. امید درمانی به روش گروهی در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه در یکماه برگزار شد. پرسشنامه ها در مرحله اول و هشتم مداخله تکمیل شد. تحلیل داده ها با نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۰ انجام گردید. یافته ها: امید درمانی به شیوه گروهی سبب افزایش تاب آوری (۰/۰۰۱ > P) و همچنین امید درمانی، امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان را افزایش داد (۰/۰۰۱ > P). نتیجه گیری: روش امید درمانی می تواند به بیماران سرطانی از جهات مختلف، امید به زندگی و تاب آوری کمک نماید. پیشنهاد می گردد با استفاده از روش امید درمانی برای بیماران مبتلا به سرطان، امید به زندگی، تاب آوری و حتی کیفیت زندگی اقدامات لازم به عمل آید.

Keywords:

Hope Therapy , Hope in Life , Breast Cancer , Resilience , امید درمانی , امید به زندگی , سرطان پستان , تاب آوری