شیوع خطای تریاژ و پیامدهای تریاژ سبک در بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس

 مقدمه: تریاژ برای ارزیابی بالینی اولیه و دسته بندی کلیه بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس جهت ارائه مناسب ترین درمان، ضروری است. تریاژ صحیح و سریع بیماران کلید عملکرد موفق در بخش اورژانس است. این مطالعه با هدف تعیین شیوع خطای تریاژ و پیامدهای تریاژ سبک در بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی، پرونده ۳۰۰ بیمار مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی که در آن ها تریاژ "نمایه وخامت اورژانس" (Emergency Severity Index) به صورت فعال اجرا می شد؛ به روش تصادفی ساده انتخاب گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه حاوی اطلاعات جمعیت شناسی و فرم تریاژ براساس الگوریتم تریاژ "نمایه وخامت اورژانس" استفاده شد. برای تعیین روایی ابزار، از روش روایی صوری و برای پایایی از روش همبستگی بین مشاهده کنندگان (۸۵/۰) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه ۱۷ انجام گردید. یافته ها: در این مطالعه میزان تریاژ سبک ۷/۲۳ درصد و میزان تریاژ سنگین ۷/۱۱ درصد بود. بیشترین میزان تریاژ سبک در سطح ۳ تریاژ "نمایه وخامت اورژانس" بود. خطر مرگ در اثر تریاژ سبک (با اطمینان ۹۵ درصد) ۲/۳ برابر بیشتر از گروه تریاژ صحیح و تریاژ سنگین بود. بعلاوه، همبستگی معنی داری بین خطای تریاژ و زمان انتظار بیمار تا معاینه توسط پزشک اورژانس  (۳۹/۰P=)، طول بستری بیمار در بیمارستان (۷۷/۰P=) و نیز بین خطای تریاژ و زمان بستری بیمار در بخش اورژانس (۵۰/۰P=) یافت نشد. نتیجه گیری: میزان خطای تریاژ از آستانه قابل قبول بالاتر است. در این پژوهش انجام تریاژ صحیح و یا همراه با خطای تریاژ، تاثیری بر شاخص های زمانسنجی نداشته است.  

Keywords:

Miss triage , Under triage , Emergency. , خطای تریاژ , تریاژ سبک , اورژانس