مریم جدید میلانی - د پ م شهید بهشتی
طاهره اشک تراب - د پ م شهید بهشتی
ژیلا عابد سعیدی - د پ م شهید بهشتی
حمید علوی مجد - د پ م شهید بهشتی

مقدمه: براساس نظریه خود-تعالی، افرادی که با شرایط آسیب پذیر یا مرگ روبرو می شوند، ظرفیتی از خود-تعالی را کسب می کنند که تاثیر مثبت بر رفاه آنها دارد.هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر گروه همتایان بر ارتقاء وضعیت سلامت جسمی بیماران مبتلا به ام اسبا آزمون نظریه خود-تعالی رید است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به صورت نیمه تجربی قبل و بعد از مداخله و برپایه نظریه خود-تعالی رید می باشد که برروی ۳۳ بیمار مبتلا به ام اس در سه گروه حمایتی همتا به مدت ۸ جلسه بصورت هفتگی ۲ ساعت انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل۱- پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناسی، ۲- “پرسشنامه اصلاح شده درک از بیماری ام اس” با ۵۷ عبارت و همبستگی درونی ۸۰/۰=α، ۳- “ ابزار خود-تعالی رید” با ۱۵ عبارت و همبستگی درونی ۶۸/۰=α و ۴- بخش سلامت جسمی اهه کیفیت زندگی در بیماری ام اس” با ۸۴ عبارت و همبستگی درونی ۹۳/۰=αبود. ابزارها قبل و بعد از تشکیل گروه ها توسط بیماران مبتلا به ام اس تکمیل شد. از نرم افزار SPSS۱۸جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. با استفاده از تحلیل مسیر، ارتباطات موجود میان متغیرهای الگوی پژوهش آزمون شد. یافته ها:نتایج نشان داد که عامل درک از بیماری می تواند پیش گویی کننده خود-تعالی و وضعیت سلامت جسمی بیماران مبتلا به ام اس باشد، عامل خود-تعالی نیز با میزان اثر ۴۳/۰ پیش گویی کننده وضعیت سلامت جسمی بود. یافته جدید این پژوهشارتباط مستقیم بین درک از بیماری و وضعیت سلامت جسمی بود(۰۰۱/۰=p) که در نظریه رید به آن اشاره نشده بود. نتیجه گیری:نتایجپژوهش حاضر می تواند در مدیریت آموزش پرستاری و مدیریت پرستاری جهت بهبود وضعیت سلامت جسمی بیماران مبتلا به ام اس، استفاده شود.

Self-transcendence, Peer support group, Multiple Sclerosis, Physical health, Illness perception, خود-تعالی، گروه همتایان، مولتیپل اسکلروزیس، سلامت جسمی، درک از بیماری