نقش هوش معنوی و رضایت از زندگی در سلامت روان پرستاران

مقدمه: یکی از مهم­ترین عوامل تاثیرگذار در پیشرفت هر سازمان، سلامت روان کارکنان آن است. توجه به سلامت روان پرستاران به خاطر حساسیت شغلی آنان ضرورت دارد. از جمله متغیرهای مهم که می­تواند سلامت روان را پیش­بینی کند هوش معنوی و رضایت از زندگی است؛ در همین راستا تحقیق حاضر در پی بررسی توان پیش بینی سلامت روان پرستاران از طریق هوش معنوی و رضایت از زندگی است. روش کار: روش تحقیق پژوهش توصیفی همبستگی است. جامعه آماری تحقیق شامل پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی شهر اردبیل (۱۰۲۶=N) در سال ۱۳۹۸بود. حجم نمونه (۳۵۱=n) از طریق جدول نمونه گیری مورگان مشخص و نمونه مورد نیاز به صورت تصادفی طبقه­ای انتخاب شدند. جهت گردآوری داده­ها از سه پرسشنامه استاندارد هوش معنوی کینگ، رضایت از زندگی داینر و همکاران و سلامت روان (SCL-۲۵) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از روش­های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی ( ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره) به وسیله نرم افزار SPSS-۲۲ انجام گرفت.  یافته ­ها: تحلیل داده­ها نشان داد که بین سلامت روان با هوش معنوی و رضایت از زندگی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین تحلیل داده­ها نشان داد که از بین مولفه­های هوش معنوی مولفه­های آگاهی متعالی (۴۱۷/۰- = β۰۰۸/۰رضایت از زندگی (۱۷۱/۰- = β۰۴۶/۰هوش معنوی (۳۰۶/۰- = ۰۰۱/۰سلامت روان پرستاران بودند. بدین معنا که با بالا رفتن هوش معنوی و رضایت از زندگی سلامت روان پرستاران بهبود می­یابد. نتیجه گیری: ضرورت دارد که مدیران مراکز بهداشتی و درمانی، برنامه ریزی­های لازم را نسبت به ارتقاء هوش معنوی و رضایت از زندگی بعمل آورند تا از این طریق سلامت روان پرستاران به عنوان یکی از شاخص­های مهم عملکرد شغلی، ارتقاء پیدا کند.  

Keywords:

Mental Health , Spiritual Intelligence , Life Satisfaction , Nurse , سلامت روان , هوش معنوی , رضایت از زندگی , پرستاران