ارتباط استیگما با عملکرد خانواده بیماران روانی

مقدمه: رایج­ترین و چالش برانگیزترین بار مراقبتی در اعضای خانواده بیماران روانی مساله استیگمای ناشی از بیماری می­باشد،استیگما  به مجموعه­ای از نگرشها، عقاید و تفکرات ­منفی نسبت به یک وضعیت خاص، گفته می­شود که علاوه بر فرد مورد نظر، خانواده را نیز شامل می­شود. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط استیگما با عملکرد خانواده مراقبین بیماران روانی صورت گرفت. روش کار : در این مطالعه توصیفی - همبستگی ۲۷۸ نفر از مراقبین بیماران روانی مراجعه کننده به مرکز آموزشی- درمانی فرشچیان (سینا) همدان در سال ۱۳۹۷ با استفاده از روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از سه  پرسشنامه: دموگرافیک، ارزیابی استیگما، ابزار سنجش­ عملکرد خانواده جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی در نرم افزار آماری SPSS۲۳ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ها: میانگین و انحراف معیار استیگما و عملکرد عمومی خانواده  به ترتیب ۱۲/۱۴ ± ۹/۷۲ ،  ۲۶ /۰±۲۰/۲ بدست آمد. بین استیگما با عملکرد کلی و همچنین حیطه­های آمیختگی عاطفی، پاسخگویی عاطفی و کنترل رفتاری از پرسشنامه سنجش عمکلرد خانواده ارتباط معنی داری وجود داشت (p<۰.۰۵). نتیجه گیری: با توجه به وجود ارتباط بین استیگما و  عملکرد خانواده بیماران روانی، آموزش جامعه در سطوح مختلف در زمینه برخورد مناسب با این بیماران و خانواده­های آنان از طریق رسانه ها و مراکز بهداشتی درمانی و دانشگاه ها پیشنهاد می­شود.      

Keywords:

Stigma , family , mental disorder , caregivers , استیگما , خانواده , بیماران روانی , مراقبین