تاثیرمداخله آموزشی مبتنی بر مدل ارتقاء دهنده سلامت پندربرخودکارآمدی بیماران در خصوص رفتارهای خودمراقبتی پس از جراحی قلب

مقدمه: یکی از عوامل مهم در بهبود بیماران پس از جراحی قلب، میزان خودکارآمدی است که منجربه توانمند شدن بیماران جهت مراقبت از خود می شود. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مداخله آموزشی مبتنی بر مدل ارتقاء سلامت بر خودکارآمدی بیماران پس از جراحی قلب انجام شد. روش کار: دراین مطالعه نیمه تجربی تعداد ۲۲۰ بیمار، یکماه پس از جراحی قلب بصورت تصادفی بدو گروه آزمون و شاهد (هرگروه ۱۱۰ نفر) تقسیم شدند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته خودمراقبتی مبتنی بر مدل پندر بود. این ابزار ۹۷ سوال دارد و میانگین CVI و CVR کل پرسشنامه بترتیب ۹۰/۰ و ۸۴/۰ تعیین گردید. ضریب آلفای کرونباخ کل پرسشنامه ۷۷/۰ بود. قبل از اجرای مداخله آموزشی، پرسشنامه خودمراقبتی برای دوگروه تکمیل شد. طراحی برنامه آموزشی مطابق با مراحل مدل ارتقاء دهنده سلامت (HPM) انجام شد. گروه آزمون مداخله مورد نظر را دریافت کردند. گروه شاهد نیز مراقبتهای معمول را دریافت نمودند. بیماران دو گروه ۳ و ۶ ماه پس از مداخله آموزشی پیگیری شدند و مجددا پرسشنامه مربوطه برای آنها تکمیل گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار Spss-۲۲ و آزمونهای Chi-Square و آنالیز واریانس با داده های تکراری در سطح معنی داری (۰۵/۰ > P) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: نتایج مطالعه نشان می دهد تغییرات خودکارآمدی درک شده در طول زمان بطور معنی داری تغییرکرده است (۰۰۱/۰ > P) و تاثیر مداخله پس ازکنترل برای بقیه متغیرها نیز معنی دار شده است (۰۳۶/۰ = P). بعبارتی میانگین نمره سازه خودکارآمدی درگروه مداخله در دو زمان ۳ و ۶ ماه پس از مداخله بالاتر از گروه کنترل بود. نتیجه گیری: باتوجه به نتایج این پژوهش، استفاده از مدل ارتقاء دهنده سلامت پندر بعنوان یک الگو در بهبود خودکارآمدی بیماران پس از جراحی قلب، توصیه و تاکید می گردد.  

Keywords:

Educational Intervention , Pender’s Health Promotion Model , Self-Care Behaviors , Heart Surgery , مداخله آموزشی , مدل ارتقاء دهنده سلامت پندر , رفتارهای خودمراقبتی , جراحی قلب