بررسی موانع مشارکت پرستاران در امر پژوهش های بالینی در مراکزآموزشی - درمانی شهر تبریز ۱۳۹۳

مقدمه: تحقیق، بخش بسیار مهمی از حرفه ای سازی پرستاری محسوب می شود و تحقیقات مبتنی بر عمل جزئی از پرستاری معاصر به شمار می رود. شناسایی موانع انجام پژوهش و رفع موانع موجود از ضروریات ارتقاء فعالیتهای پژوهشی است. این مطالعه با هدف بررسی موانع مشارکت پرستاران در پژوهش انجام شد. روش: این پژوهش به روش توصیفی-مقطعی توسط اعضای کمیته علمی-پژوهشی معاونت پرستاری انجام شده است. پرسشنامه از نوع محقق ساخته بوده که در همبستگی بین دو ابزار ضریب آلفای ۸۸/۰ به دست آمد. پژوهش بر روی ۵۲۰ نفر از پرستاران شاغل در دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال ۱۳۹۳ که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای از بین ۴۱۲۰ پرستارانتخاب شدند، انجام شد و تعداد ۴۸۵ پرسشنامه (%۲۷/۹۳) عودت داده شد. پرسشنامه شامل دو بخش بود. در بخش اول اطلاعات دموگرافیکی و در بخش دوم سوالات لیکرتی ۴ گزینه ای که با۲۰ عبارت، موانع سازمانی و با ۱۶عبارت، موانع فردی را بررسی می کرد. داده ها در نرم افزار SPSS .۱۸ تحلیل شد. (p (sig کمتر از ۰۵/۰ معنادار درنظر گرفته شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار موانع سازمانی۲۶/۶ ± ۴۶/۳۸ و موانع فردی ۹۶/۳ ± ۷۹/۲۵ بود. مهمترین موانع فردی به ترتیب کمبود وقت و مشغله زیاد، نا آشنایی با اصول آماری و بی علاقگی نسبت به پژوهش بود. مهمترین موانع سازمانی به ترتیب وجود نابرابری در تصویب و اجرای طرح های پژوهشی، نبود سیستم نظارت بر انجام پژوهش و عدم استفاده از نتایج تحقیق در پرستاری بود. نتیجه گیری: توصیه می شود جهت رفع موانع پژوهشی، مسئولین بیمارستانها و معاونت پژوهشی دانشگاه ها اقدامات لازم را در زمینه برگزاری کارگاه های آموزشی روش تحقیق به صورت سالیانه، آموزش کلاس های زبان انگلیسی، روش استفاده از منابع کتابخانه ای، جستجو در اینترنت و اطلاع رسانی اولویت های تحقیق در حوزه کاری کارکنان، به عمل آورند.

Keywords:

Research , nurse , training health center , پژوهش , پرستار , مرکزآموزشی- درمانی