اثرات تمرین مقاومتی و ترکیبی روی برخی متغیرهای جسمانی کودکان کم توان ذهنی دارای اضافه وزن

مقدمه: شیوع چاقی و اضافه وزن از عوامل اصلی بروز بیماری‎های غیر واگیر در اقشار مختلف جامعه و به ویژه کودکان کم توان ذهنی است. هدف کلی این پژوهش بررسی اثر ۱۲هفته تمرین مقاومتی و ترکیبی روی برخی متغیرهای آمادگی جسمانی کودکان کم توان ذهنی دارای اضافه وزن بود. روش: تعداد ۲۴ کودک کم توان ذهنی دختر و پسر با میانگین سنی۱/۱۰±۹/۵۰سال به طور مساوی و تصادفی براساس شاخص توده بدن در دو گروه تمرین مقاومتی Kg/m۲ ۲/۱۷±۲۵/۲۵ و ترکیبی Kg/m۲ ۲/۲۲±۲۵/۰۵تقسیم شدند. گروه­های تمرینی به مدت دوازده هفته، هفته ای سه جلسه، هر جلسه بین۷۰- ۴۵دقیقه فعالیت ورزشی داشتند. تغییرات در ظرفیت هوازی، قدرت و استقامت عضلانی، درصد چربی بدن، تعادل پویا و انعطاف آزمودنی­ها قبل و بعد از مداخله تمرینی با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح ۰/۰۵>p مورد مقایسه  قرار گرفت.  نتایج: نتایج نشان داد  پیشرفت قابل توجهی در متغیرهای مورد اندازه گیری در نتیجه مداخلات ورزشی مشاهده شده است و در مقایسه بین گروهی درمتغیرهای ظرفیت هوازی (مقاومتی۶/۷۵%در مقابل ترکیبی۱۹/۳۸% ؛۰/۰۱=P)، قدرت عضلانی ( مقاومتی۲۷/۱۶%در مقابل ترکیبی۷/۶۴% ؛۰/۰۱=P) تفاوت معنی­داری بین گروه­ها وجود داشت، اما در استقامت عضلات شکمی (مقاومتی۲۲/۹۰%در مقابل ترکیبی ۳۰/۵۵% ؛۰/۳۹=P)، درصد چربی بدن (مقاومتی۱۵/۵۲%- در مقابل ترکیبی۱۴/۵۰-% ؛ ۰/۵۱=P)، تعادل پویا (مقاومتی ۶/۸۵% در مقابل ترکیبی۵/۸۰ ؛ ۰/۱۲=P) و انعطاف بدنی (مقاومتی ۵/۶۶% در مقابل ترکیبی ۲/۱% ؛ ۰/۶۴=P) تفاوت معنی ­داری بین گروه­ها مشاهده نشد. نتیجه گیری: بهبودی قابل توجه ای در ظرفیت هوازی در نتیجه تمرینات ترکیبی و قدرت عضلانی در نتیجه تمرینات مقاومتی درکودکان کم توان ذهنی دارای اضافه وزن مشاهده شد، اما در متغیرهای درصد چربی، تعادل پویا و انعطاف پذیری هر دو شیوه تمرینی اثربخشی نسبتا یکسانی داشتند.

Keywords:

Exercise , Children , Intellectually disabled , Overweight. , تمرین ورزشی , کودکان , کم توان ذهنی.