زلیخا رئیسی پور - Phd student of Counseling, Department of Counseling, Roudehen Branch, Islamic Azad University, Roudehen, Iran.
عبدالله شفیع آبادی - Professor of Department of Counseling, Faculty of Education Sciences and Psychology, Allameh Tabatabai University, Tehran, Iran
جلیل یونسی بروجنی - Associate Professor, Assessment and Measurement (Psychometrics), Faculty of Education Sciences and Psychology ,Allameh Tabatabai University, Tehran, Iran

مقدمه: وجود یک کودک مبتلا به سرطان در خانواده دارای پیامدهای منفی بسیاری برای والدین است. پژوهش حاضر به بررسی نقش واسطه­ای پریشانی روانشناختی (افسردگی، اضطراب و استرس) در رابطه بین خشم و کیفیت روابط زوجین در والدین کودکان سرطانی می پردازد. روش: مطالعه حاضر، توصیفی-همبستگی و از نوع مدل­سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را والدین تمامی کودکان سرطانی مراجعه کننده به بیمارستان کودکان بندرعباس در سال ۱۳۹۸ در بر می­گیرد که از این بین با روش نمونه­گیری هدفمند تعداد ۲۰۰ فرد به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ها شامل پرسشنامه کیفیت روابط زوجین (۱۳۸۶)، پرسشنامه بیان حالت-صفت خشم اسپیلبرگر (۱۹۹۹) و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (۱۹۹۵) بود. تحلیل داده­ها از طریق روش­های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با بهره­گیری از نرم افزار AMOS انجام شد. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که خشم و پریشانی روانشناختی با کیفیت روابط زوجین دارای رابطه منفی معنادار هستند. همچنین پریشانی روانشناختی در رابطه بین خشم با کیفیت روابط زوجین دارای نقش میانجی بود (۰/۰۵ >P). نتیجه گیری: بر این اساس در زمینه طراحی اقدامات لازم به منظور ارتقای کیفیت روابط زوجین در والدین دارای کودک سرطانی می­توان به تدوین برنامه­ هایی در جهت کاهش خشم و پریشانی روانشناختی اقدام نمود.

Anger, Psychological Distress, Cancer, Couples Relationships, Children, Parents, خشم, پریشانی روانشناختی, سرطان, روابط زوجین, کودکان, والدین