محمد عزیزی - Assistant Professor of Exercise Physiology, Department of Exercise Physiology, Faculty of Sport Sciences, Razi University, Kermanshah, Iran
رستگار حسینی - Assistant Professor of Exercise Physiology, Department of Exercise Physiology, Faculty of Sport Sciences, Razi University, Kermanshah, Iran
نادر حسینی - MSc of Exercise Physiology, Department of Physical Science, Eslamabad-e Gharb Branch, Islamic Azad University, Kermanshah, Iran

 مقدمه: افزایش شیوع چاقی و اضافه وزن در کودکان و نوجوانان یکی از مهم­ترین مشکلات بهداشت عمومی در کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه می­باشد و دارای پیامدهای بهداشتی و روانی گسترده می­باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان شیوع چاقی و ارتباط آن با سطح فعالیت بدنی در کودکان پسر ۱۳ تا ۱۵ سال شهر صحنه طراحی و اجرا گردید. روش­: در یک مطالعه توصیفی همبستگی، ۴۳۹ پسر ۱۳ تا ۱۵ سال از بین ۲۱۲۲ دانش آموز پسر به طور تصادفی به عنوان آزمودنی انتخاب گردیدند. سن، قد، وزن، ضخامت چربی زیرپوستی به روش دو نقطه­ای عضلات سه سر بازو و ساق پا در دانش آموزان اندازه گیری شد. برای تعیین سطح فعالیت بدنی از پرسشنامه استاندارد فعالیت بدنی فیزیکی برای نوجوانان (IPAQ) استفاده شد. یافته­ ها: شیوع چاقی و اضافه وزن در پسران ۱۳ تا ۱۵ سال به ترتیب ۱۵/۸و ۱۰/۸درصد بود. بین رده های وزنی (لاغر، وزن نرمال، اضافه وزن و چاق) با سطح فعالیت بدنی آن ها (۰.۰۰۱=r=-۰.۲۸۹، p)، بین BMI و سطح فعالیت بدنی (۰.۰۰۱=r=-۰.۳۶۷، p) و بین درصد چربی بدن و سطح فعالیت بدنی (۰.۰۰۱=r=-۰.۳۴۹، p) رابطه معکوس و معنی دار مشاهده شد. نتیجه گیری: شیوع چاقی و اضافه وزن در شهر صحنه ابعاد نگران کنندهای را در دانش آموزان دارد؛ بنابراین، افزایش سطح فعالیت بدنی می­تواند موجب کاهش شیوع اضافه وزن و چاقی در دانش آموزان پسر شود.

Obesity, Overweight, Physical Activity, Children, چاقی, اضافه وزن, فعالیت بدنی, کودکان