تاثیر آموزش بر اضطراب مادران کودکان دارای جراحی

مقدمه : جراحی کودکان یک رویه متداول است این پدیده یک عملکرد استرس زا برای مادران بوده و باعث ایجاد اضطراب و کاهش خودکارآمدی آنها در مراقبت از کودک می گردد. این مطالعه با هدف بررسی اثر آموزش های راهبردی شناختی برای کاهش عوامل استرس زا و اضطراب ناشی از جراحی کودک در مادران شد. روش : در یک مطالعه کارآزمایی بالینی در مرکز آموزشی درمانی کودکان طالقانی گرگان ، ۶۰ مادر با کودک کاندید جراحی بطور تخصیص تصادفی و در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند و برنامه آموزش های روانشناختی و مدیریت استرس برای گروه مداخله اجرا گردید ابزار گرد آوری اطلاعات مادران پرسشنامه اضطراب اشپیل برگر بود. یافته ها : نتایج نشان داد که بین دو گروه قبل از مداخله اختلاف معنی داری نبود(۰/۶۸ p=).ولی بعد از مداخله میزان اضطراب در گروه مداخله نسبت به گروه کاهش معنی داری دارد( ۰/۰۱ P < ). آزمون آماری کواریانس اختلاف معنی داری را بین گروه مداخله و شاهد قبل و بعد از مداخله نشان داد(۰/۰۱  p<). لذا مادرانی که در گروه مداخله بودند نسبت به گروه شاهد ، قبل عمل جراحی کودک اضطراب کمتری داشتند . نتیجه گیری : روش های ارائه آموزش مناسب برای مادران دارای کودکان تحت جراحی می تواند بعنوان شیوه ای موثر در کاهش اضطراب مادران در تمام بکار گرفته شود.

Keywords:

Parent training , Anxiety , Pediatric surgery , آموزش والدین , اضطراب , جراحی کودکان