ارتباط جهت گیری مذهبی با خودشکوفایی نوجوانان ۱۲ -۱۸ سال

مقدمه: نوجوان موجودی منحصربه فرد است که با اختیار و تفکری که دارد، می تواند استعدادهایش را به بالاترین درجه خودشکوفایی برساند مذهب با تاثیر بر سبک زندگی و چگونگی حل تعارض های ارزشی به دو سوال اساسی انسان درباره ی هدف زندگی و معنای فعالیت ها پاسخ می دهد. مسئله ای که باید به آن اشاره کرد این است که مذهب می تواند موجب پرورش اخلاقی شود و از این طریق بر رفتار شخص تاثیر بگذارد.مطالعه حاضر باهدف تعیین ارتباط جهت گیری مذهبی با خودشکوفایی نوجوانان استان گلستان انجام شد. روش: این مطالعه توصیفی همبستگی بر روی ۳۸۴ نفر از نوجوانان استان گلستان با روش نمونه گیری تصادفی انجام گردید.ابزار جمع آوری نمونه ها پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت و پرسشنامه خودشکوفاییASAI  بود. یافته ها: نتایج میزان جهت گیری مذهبی را  (۹)۶۷/۸۲و میزان خودشکوفایی را (۱۲/۴۲)۵۰/۳۴نشان داد. که آزمون آماری  ارتباط معنی داری را نشان نداد(۰/۱۲=p) همچنین آزمون اسپیرمن بین جهت گیری مذهبی بیرونی با خودشکوفایی ارتباط معنی داری را نشان نداد (۰/۰۶=p) .درصورتی که بین جهت گیری مذهبی درونی با خودشکوفایی ارتباط معناداری مشاهده می شود(۰/۰۱> p). همچنین بین جهت گیری مذهبی با محل سکونت اختلاف معنی داری نشان داده شد(۰/۰۴ =p) نتیجه گیری: علیرغم توجه روانشناسان ، مذهب می تواند شرایط معتبر و پایداری برای سلامت روانی دانش آموزان فراهم نماید لذا چنانچه شرایطی فراهم گردد که دانش آموز بتواند مذهب را در چارچوب و ساختار عاطفی خود درونی کند و از سطح باور به سطح ایمان مذهبی انتقال یابد ، چنین مذهبی می تواند سلامت روانی وی را تضمین کند . نتایج نشان می دهد که ، باید ضرورت توجه نظام آموزشی به این مقوله و برگزاری برنامه های آموزشی مذهبی متنوع  وجود داشته باشد تا از این طریق تاثیر مثبت مذهب بر زندگی افراد افزایش یافته و شرایط رشد و تعالی و خودشکوفایی دانش آموزان را نیز افزایش دهد .  

Keywords:

religious orientation , self-actualization , adolescents , جهت گیری مذهبی , خودشکوفایی , نوجوانان