مارال عسکری - Department of psychology, khouzestan Science and Research Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran. and Department of psychology,Ahvaz Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran Department of psychology, Ahvaz branch, Islamic Azad University, Ahvaz,
فرح نادری - Department of psychology, Ahvaz branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran
پروین احتشام زاده - Department of psychology, Ahvaz branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran
پرویز عسگری - Department of psychology, Ahvaz branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran
علیرضا حیدری - Department of psychology, Ahvaz branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran

مقدمه: این مطالعه به بررسی اثر بخشی درمان ترکیبی طرحواره درمانی و درمان دلبستگی با مادران دارای طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک دلبستگی ناایمن ، و مشکلات رفتاری کودکان پرداخت. روش: این پژوهش از نوع مطالعه تک آزمودنی طرح های تجربی ABA و نمونه گیری هدفمند بود. از بین مراجعه کنندگان به دفتر مشاوره و خدمات روانشناختی  وابسته به مرکز بهزیستی توانبخشی ۶  مادر که فرزند آنها مشکلات رفتاری داشتند و این مادران نیز طرحواره های ناسازگار و سبک دلبستگی ناایمن دارا بودند با ترتیب تصادفی و به صورت پله ای وارد مطالعه شدند. اندازه گیری با استفاده از پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یونگ ، مقیاس تجارب مربوط به روابط نزدیک و پرسشنامه اختلالات رفتاری راتر انجام شد. هر یک از مادران ۲۰ جلسه درمان ترکیبی طرحواره درمانی و درمان دلبستگی را دریافت کردند. یافته ها: میزان کاهش نشانه های مشکلات رفتاری کودکان نسبت به خط پایه از ۸۱/۲ درصد تا ۵۷/۲۷ درصد بود. به طور کل نمرات شدت علائم مشکلات رفتاری کودکان که توسط آزمودنی ها گزارش شد در مرحله مداخله و پیگیری نسبت به خط پایه کاهش یافت. نتیجه گیری: مداخله انجام شده با مادران در کاهش مشکلات رفتاری کودکان موثر بود ولی میزان کاهش علائم در آزمودنی های مختلف متفاوت بود.

Behavioral Problems, Attachment, Schema, مشکلات رفتاری, دلبستگی, طرحواره