تحلیلی بر مولفه های سازنده کیفیت زندگی در شهر نوشهر

کیفیت زندگی یکی از مفاهیم مهمی است که در دهه های اخیر به عنوان هدف نهایی تمامی نظریه­ها و برنامه­های شهری مورد توجه مسوولان و اندیشمندان قرار گرفته است. هدف اصلی این تحقیق که در محدوده­ی شهر نوشهر انجام گرفته است، شناسایی مولفه های سازنده کیفیت زندگی در محدوده­ی مورد مطالعه و سنجش سطح کیفیت زندگی شهروندان نوشهر می باشد. روش شناسی تحقیق، روشی ترکیبی است که در آن از روش توصیفی برای بررسی ادبیات و مبانی نظری تحقیق و از روش کمی تحلیلی برای شناخت روابط علی و همبستگی میان متغیرها و عوامل تحقیق استفاده  شده است. گرد آوری داده های اصلی نیز مبتنی بر روش های پیمایشی (پرسشنامه) می باشد. یافته های حاصل از تحقیق گویای آن هستند که مولفه های سازنده بعد عینی کیفیت زندگی در محدوده مورد مطالعه در برگیرنده ۶ عامل یا مولفه  شامل همبستگی و تعاملات اجتماعی، شرایط اقتصادی، دسترسی به امکانات و خدمات، وضعیت کالبدی، امنیت محیطی و مشارکت در امور می باشند که در مجموع ۲/۵۳ درصد کل واریانس متغیر وابسته کیفیت زندگی در بعد عینی را تبیین می کنند. در بعد ذهنی نیز مولفه های سازنده کیفیت زندگی شهر نوشهر دربرگیرنده­ی ۵ عامل به ترتیب اهمیت شامل احساس ارزشمند بودن، حس تعلق مکانی، بهزیستی ذهنی، شبکه اجتماعی و احساس امنیت می باشند که در مجموع ۹۸/۶۰ درصد از واریانس متغیر وابسته تحقیق یعنی کیفیت زندگی در بعد ذهنی را تبیین می کنند. همچنین تحلیل داده ها با استفاده از شاخص تجمعی کیفیت زندگی نشان دادند که در بعد عینی امتیاز به دست آمده برابر با ۷۲۶/۲ و در بعد ذهنی امتیاز حاصل برابر با ۳۸۹/۲ می باشد که از میانه نظری داده ها یعنی(۳) پایین تر می باشند. بر این اساس، هم در بعد عینی و هم در بعد ذهنی کیفیت زندگی شهروندان شهر نوشهر از وضعیت چندان مناسبی برخوردار به ویژه در بعد ذهنی برخوردار نمی باشد.

Keywords:

کیفیت زندگی شهری , تحلیل عاملی , بعد عینی , بعد ذهنی , شهر نوشهر