بررسی محدودیت های ژئومورفولوژیک برای توسعه ی فیزیکی شهر کرمانشاه
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 245
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_EBPT-7-26_002
تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1400
Abstract:
عوارض و پدیدههای طبیعی در مکانگزینی، پراکندگی، حوزهی نفوذ، توسعهی فیزیکی، و مورفولوژی شهری تاثیر بسزایی دارند. روند رشد شهرنشینی در ایران در پی تحولات اجتماعی و اقتصادی دهههای قبل، بدون تناسب با ظرفیتها و امکانات طبیعی، پیامدهای ناخوشایندی را در فضای کالبدی- زیستی درون شهری به وجود آوردهاست. با توجه به این موارد، هدف از پژوهش حاضر بررسی محدودیتهای ژئومورفولوژیک توسعهی فیزیکی شهر کرمانشاه و مکانیابی مناسب آن در توسعهی آینده میباشد. برای رسیدن به این هدف از نقشهی توپوگرافی، زمینشناسی، زمین لغزش، کاربری اراضی، دادههای سازمان هواشناسی، منابع کتابخانهای و تحقیقات میدانی بهرهگرفته شدهاست. با استفاده از مدل رقوم ارتفاع(DEM)۱:۲۵۰۰۰ سازمان نقشهبرداری کشور اطلاعات مربوط به شیب، جهت شیب، طبقات ارتفاعی منطقه مورد مطالعه به دست آمدهاست، سپس بر اساس مدل فازی در نرم افزار ARC GIS اقدام به پهنهبندی زمین برای توسعهی فیزیکی شهر کرمانشاه بر پایه عوامل طبیعی و انسانی (طبقات ارتفاعی، شیب، جهت شیب، زمینشناسی، گسل، سیل، زمینلغزش، شدت فرسایش، کاربری اراضی و مناطق حفاظتیچهارگانه، خطوط انتقال نیرو، مناطق نظامی) شدهاست. در نقشه نهایی حاصل از ضرب فازی، سه محدوده به دست آمدهاست. محدودهی نامناسب با مساحتی ۵۱۶۱۷ هکتار، منطقهی متوسط با مساحت ۱۳۷۲ هکتار و منطقهی مناسب با مساحت ۱۱۲۶ هکتار میباشد. عمده مناطق مناسب منطقه در قسمتهای بالاتر از رودخانهی قرهسو در قسمت غرب محدوده در مسیر جاده کرمانشاه به سنندج شروع و تا شرق محدوده به صورت خطی ادامه پیدا کردهاست. محدودهی دیگر در قسمت جنوب غرب در مسیر جاده جوانرود- کرمانشاه قراردارد.
Keywords:
Authors
محمدمهدی حسین زاده
(دانشیار دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی)
محمدرضا ثروتی
(استاد دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی)
مظفر صرافی
(استادیار دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی)
رضا اسماعیلی
(استادیار گروه جغرافیا، دانشگاه مازندران)
رویا پناهی
(کارشناس ارشد ژئومورفولوژی در برنامه ریزی محیطی، دانشگاه شهید بهشتی)