احمد صادقی - گروه جغرافیا، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محمد خدابخشی - گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
زینب میرقاسمی - گروه مدیریت بازرگانی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر جهت گیری فناوری بر عملکرد صادراتی با تاکید بر نقش میانجی استراتژی های نوآوری (اکتشافی و بهره بردارانه) و تعدیل گر مسئولیت اجتماعی شرکت های صادرکننده محصولات شوینده انجام شده است.روش شناسی پژوهش: این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش اجرا و نحوه گردآوری داده ها، توصیفی - همبستگی و از شاخه معدل سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش شامل تولید کنندگان و صادر کنندگان محصولات شوینده و بهداشتی در ایران بوده است. برای گردآوری داده ها، از پرسشنامه با سوالات بسته مشتمل بر ۲۲ گویه استفاده گردید. روایی پرسشنامه با تکنیک تحلیل عاملی تاییدی و پایایی آن نیز با روش ضریب آلفای کرونباخ مورد بررسی و تایید قرار گرفت. جهت تحلیل داده ها از رویکرد معادلات ساختاری  و نرم افزار Amos استفاده شد.یافته‎ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که جهت دهی فناوری از طریق نقش میانجی نوآوری بر عملکرد صادراتی صادرکننده محصولات شوینده بر عملکرد صادراتی اثر دارند. با نوآوری بهره بردارانه  و نوآوری اکتشافی در شرکت های صادر کننده محصولات شوینده دارای رابطه مستقیم است. همچنین  مسئولیت اجتماعی بر رابطه جهت دهی فناوری انواع نوآوری (بهره بردارانه  و اکتشافی) اثر تعدیل گری مثبت دارد به عبارت بهتر در سطوح بالای آن، جهت دهی فناوری و انواع نوآوری دارای رابطه دوطرفه قوی تری بودند.اصالت/ارزش افزوده علمی: راهبردهای جهت گیری از طریق استراتژی های نوآوری اکتشافی و بهره بردارانه موجب بهبود عملکرد صادراتی می شوند. بر این اساس صادر کنندگان محصولات شوینده و بهداشتی برای موفقیت بیشتر در صادرات، ضمن استفاده از فناوری های در سطح بالا، باید بر دو استراتژی نوآوری اکتشافی (توسعه دانش جدید)  و بهره بردارانه (پالایش دانش موجود) تاکید بیشتری داشته باشند.

جهت دهی فناوری, عملکرد صادراتی, مسئولیت اجتماعی, نوآوری