محمد امیری - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.

حریم خصوصی را می توان قلمروی از زندگی هر فرد دانست که انتظار دارد دیگران بدون رضایتش به آن قلمرو وارد نشوند یا به اطلاعات آن قلمرو دسترسی نداشته باشند. منازل و اماکن خصوصی، جسم افراد، اطلاعات شخصی و ارتباطات خصوصی مهمترین عرصه های حریم خصوصی هستند. ورود بدون اجازه به منازل و اماکن خصوصی، افشای مسائل خصوصی در رسانه ها و جامعه و پاییدن افراد از مهم ترین مصادیق ورود به حریم خصوصی محسوب می شوند. در نظام حقوقی ایران نیز حریم خصوصی به صورت مشخص و معنون حمایت نشده است. همانند موضوع نظام حقوقی اسلام، موضع حقوق موضوعه ایران نسبت به حریم خصوصی یک موضع تحویل گرایانه است. در ایران حقوق و آزادیهایی که تحت عنوان حریم خصوصی قابل حمایت هستند غالبا به طور ضمنی و در بطن قواعد مختلف هر چند به طور ناقص مورد حمایت قرار گرفته اند. در چنین وضعی علاوه بر آنکه تدوین قانون حمایت از حریم خصوصی برای رفع خلا قانونی در این باره ضرورت دارد، آگاهی دادن و اطلاع رسانی درباره مفاهیم و مصادیق حریم خصوصی و تجربیات سایر کشورها در زمینه حمایت از حق حریم خصوصی نیز می تواند تاثیر مهمی در مشخص شدن جایگاه این حق در روابط فردی و اجتماعی داشته باشد. لذا، تبیین حدود و تغور حق حریم خصوصی و مقوله های مهم آن در حکومت اسلامی، از اهداف مهم این پژوهش است.

حریم خصوصی ، قلمرو ، حقوق اسلام ، اطلاعات شخصی