علی حافظی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بشر، دانشگاه تهران، تهران، ایران

همانطور که از عنوان پیداست، نگارنده در صدد است تا میان چرایی وجود آموزش و امتیازی تحت این عنوان، ارتباطی منطقی را دریافت دارد، لذا مقصود او این است که، با تکیه بر روش توصیفی و تحلیلی مبتنی بر محتوای موجود، اثری نه قابل ستایش بلکه قابل خوانش، را به میان آورد. بدین منظور، ابتدا با تکیه بر واژه شناسی مرسوم و غیر مرسوم سعی در هم آوا کردن، نوا های مختلف در مرغزار شناخت این مفاهیم، دارد و در این راه ابتدا با عینک فیلسوف مآب ها و رفته رفته با سلاح قانون خوانان، علاقه مندان را وارد مباحث مربوط به حقوق بشر و ارتباط این واژه و حقوق بشر کرده است. نگاه نگارنده صرفا وابسته به جریان خاصی نیست، اما تقریبا با بدبینی نسبت به آن ها سعی می کند ابتدا فرد انسان را، به دور از هیاهوی سند نویسان تبیین کرده و سپس با زاویه دید آنان بازرسی کند تا خواننده در انتها، توفیق درک مفاهیم این چنینی را بیابد. النهایه مراد نگارنده، بررسی رابطه ی این واژگان با مفهوم حق بر توسعه است و در این بین، به ضرورت زمانه و برخورد دولتها با این حق پرداخته است.

آگاهی، امتیاز، آموزش، حق، سیستماتیک