سعید مجیدی - دانشجوی دکترای حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میبد

اگر هدف اصلی قواعد مسئولیت مدنی را جبران خسارتهای مادی و معنوی زیان دیده و ترمیم زیان وارده باشد، دولت نیز از این قاعده مستثنی نخواهد ماند. ممکن است اعطای حق مصونیت و عدم مسئولیت به دولت موجب ایجاد برخی خسارات مادی یا معنوی به بعضی اشخاص حقیقی یا حقوقی شود. هدف از مقاله حاضر، بررسی این موضوع است که نظام حقوقی کشورمان به منظور حفظ و صیانت از سنگ نگاره ها و یا تشریح مسئولیت مدنی دولت در قصور از انجام وظایف خویش چگونه عمل کرده و آیا در صورت امکان، جبران خسارت وارده به خصوص به میراث تاریخی و فرهنگی چگونه است؟ یا اینکه آنچه بر آنها خسارت وارد شده به هدر رفته و لازم نیست جبران شود؟ و در صورتی که جبران آن خسارات بایستی مورد ترمیم قرار گیرد این جبران به چه نحوی است؟ و در نهایت قوانین ایران چه چاره-اندیشی برای آن کرده اند؟ آنچه که در قوانین ایران پس از بررسی و جستجو احا می گردد این است که قوانین مسئولیت مدنی ما و یا قوانین خاص کشورمان پاسخگوی حمایت از آثار باستانی بالاخص سنگ-نگاره های ایران نمی باشد.

مسئولیت مدنی، سنگ نگاره، وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی