تبیین کنش گفتمانی نمایشگاه در هنر معاصر ایران (با تحلیل کاربست موزه هنرهای معاصر ایران)

از سال ۱۹۹۰ میلادی تاکنون، موضوع » گفتمان نمایشگاه « در مباحث نظری هنر معاصر جهان مطرح بوده و در حیطه تمرین، به مثابه فرایندی پویا در تولید مفاهیم فرهنگی موثر بوده است. در هنر معاصر ایران به خصوص در دهه اخیر، مباحث مربوط به نمایشگاه و رابطه اثر هنری و بیننده تا حدودی اهمیت یافته، هرچند عملا نحوه برگزاری نمایشگا ه ها از روش های مدرنیستی فراتر نرفته و نشان دادن ابژه هنری به بیننده در نمایشگاه، همچنان تکرار می شود. سرزمین ایران با توجه به قدمتش دارای فرهنگی اصیل می باشد. امروزه با ورود فرهنگ های بیگانه و عدم شناخت و آگاهی از این تمدن غنی شاهد تغییراتی تدریجی و مستمر می باشیم. موزه کانونی است برای پرورش همه انسانها از طریق مشارکتشان در خلاقیت و تداوم فرهنگی، گرچه جایگاهی به منظور شناخت، گردآوری، نمایش و نگهداری و مطالعه آثار دوران گذشته در زمینه های فرهنگ و تمدن، علم و صنایع و فنون به شیوه ای علمی است، اما رمز موفقیت آن زمانی میسر است که با جامعه در تماس دائم باشد و به زبان حال تعبیر شود. در این پژوهش روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی انتخاب شد و شیوه جمع آوری اطلاعات بر مبنای مطالعه اسنادی، کتابخانه ای و با استفاده از منابع مطلوب و سایت های اینترنتی و مشاهدات میدانی و تحلیل آماری پاسخگوی سوالاتی در باب چگونگی برگزاری نمایشگاه، ایجاد گفتمان فرهنگی در هنر امروز ایران و جایگاه بیننده در این فرایند می باشد. یافته های پژوهشی حاکی از توان بالقوه نمایشگا ه های هنری ایران و بویژه موزه ی هنرهای معاصر ایران است که چنانچه بر پایه حضور بیننده و شناخت دقیق ساختارهای نظری معاصر شکل بگیرند؛ آنگاه در دایره تولید و توزیع پدید ه های فرهنگی جامعه جایگاه مناسبی را در کنش گفتمانی ایجاد خواهند کرد.

Keywords:

موزه هنرهای معاصر ایران , کنش گفتمانی , نمایشگا ه های هنری , گفتمان نمایشگاهی