بهرام نوانپور - دانش آموخته حقوق خصوصی، گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران

امروزه با گسترش حوزه دانش بشری و ظهور دستاوردهای نوین در عرصه علوم تجربی، مسائل پیچیده فقهی و حقوقی پدید می آیند که هر سیستم حقوقی ناگزیر بایستی برای این قبیل از مشکلات راه حل-های مناسب ارائه دهد. تلقیح مصنوعی یکی از پدیده های نوینی است که با شکوفایی دانش پزشکی، پا به عرصه هستی نهاده و موجب ظهور مسائل جدید فقهی و حقوقی گردیده است. منظور از تلقیح مصنوعی، آبستنی زن با وسائل مصنوعی از طرق علمی (علم پزشکی) و بدون صورت گرفتن نزدیکی است. در تعریف مشابه دیگری گفته شده که تلقیح مصنوعی عبارت است از داخل کردن اسپرم مرد در رحم یک زن بدون مقاربت جنسی، به وسیله ابزار مصنوعی پزشکی به منظور بارور کردن تخمک زن و تکون جنین. امروزه، با گسترش امکانات و تکنولوژی پزشکی، تلقیح مصنوعی در سطح جهان به عنوان یک پدیده علمی در مورد حیوانات و انسان مطرح شده و با ترکیب تخمک زن و اسپرم مرد در محیط آزمایشگاهی و انتقال آن به رحم مادر، راه را در زمینه تحقق و تسهیل توالد هموار ساخته است که این امر در مورد نسل انسان مسائل حقوقی جدیدی را به دنبال داشته و نیازمند روشن شدن روابط طفل حاصل از تلقیح مصنوعی با صاحب اسپرم و تخمک و آثار حقوقی مترتب بر آن است. این مساله علیرغم تمام فرصت ها و موهبت هایی که با خود به دنبال دارد چالش هایبسیاری را نیز به همراه داشته است.

فریز اسپرم، تلقیح مصنوعی، گامت، شخصیت