زینب فرازمند - دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق اقتصادی دانشگاه علامه طباطبایی

موافقتنامه عمومی تجارت خدمات (گاتس) سندی است که چارچوب مذاکرات تجارت خدمات در سازمان تجارت جهانی، از جمله خدمات حقوقی را ارائه می دهد. انجام معاملات تجاری و همچنین سایر فعالیت های اقتصادی و حتی غیراقتصادی در عرصه بین الملل، بدون پشتوانه حقوقی ممکن نیست. در اقتصاد جهانی امروز، خدمات حقوقی به طور فزاینده ا ی نقشی حیاتی و انکار ناپذیر در حمایت و تسهیل روابط تجاری ایفا می کنند. در نتیجه تقاضای بیشتر برای استفاده از این خدمات در کشورهای مختلف، چشم انداز موسسات حقوقی در سراسر دنیا بین المللی تر و حائذ اهمیت بیشتر می شود. لیکن گاه در فرایند مذاکرات پیش قراردادی که زمینه انعقاد قرارداد ارائه خدمات حقوقی را فراهم می آورد، ممکن است یکی از طرفین هزینه هایی را متحمل شود. پرسش مطروحه این است که اگر یکی از طرفین به صورت یک طرفه به مذکرات پیش قراردادی این گونه خدمات پایان دهد، بر چه مبنایی می توان قطع کننده مذاکره را مسئول دانست. برای پاسخ به پرسش مزبور از روشی توصیفی-تحلیلی بهره گرفته شده است، نتایج نشان می دهد هر چند اصل آزادی اراده، مستلزم پذیرفتن مخاطرات دوره مذاکرات پیش قراردادی است لیکن بر اساس اصل حسن نیت و آثار آن به عنوان یک قاعده آمره در عرصه حقوق تجارت بین-الملل و هچنین بر اساس مبانی عام مسئولیت مدنی (تسبیب، لاضرر، غرور و تقصیر) در نظام حقوقی ایران، می توان قائل به مسئولیت برای طرف قطع کننده مذاکره بود.

گاتس، تجارت بین المللی خدمات حقوقی، مذاکرات پیش قراردادی، مسئولیت مدنی