شهرزاد سنجری - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شاهرود، شاهرود، ایران
علی کمالی - استادیار گروه بیماریهای عفونی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جیرفت، جیرفت، ایران
آزیتا امیر فخرایی - استادیار گروه روان شناسی، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران
محمدرضا محمدی سلیمانی - استادیار گروه روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان، کرمان، ایران
عشرت کریمی افشار - استادیار گروه روان شناسی، واحدسیرجان، دانشگاه آزاد اسلامی، سیرجان، ایران

مقدمه: بررسی خشونت جنسی در مورد زنان ایرانی، نیازمند مقیاس معتبر است که در ایران چنین مقیاسی وجود ندارد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر ساخت و اعتباریابی مقیاس خشونت در زنان ایرانی است. روش کار: روش اجرای این پژوهش از نوع کیفی و کمی است، جامعه آماری شامل کلیه زنان شهر جیرفت بود که در بخش کیفی به صورت نمونه گیری در دسترس از طریق مصاحبه با زنان دچار خشونت و مرور منابع اطلاعت جمع­­آوری گردید و در بخش کمی تعداد نمونه ها به تعداد ۱۰۰ نفر برای بخش روایی پیش بین و ۳۰۱ نفر برای بخش روایی همگرایی تعیین شد. این نمونه ها به وسیله نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته بر اساس بخش کیفی و خشونت خانگی سازمان بهداشت جهانی بود. برای بررسی روایی مقیاس از روش های روایی محتوا، همگرا و تحلیل عوامل استفاده شد. پایایی مقیاس به وسیله روش های همسانی درونی و پایایی تصنیفی بررسی گردید.  یافته ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که پرسشنامه خشونت با ۱۸ آیتم از چهار عامل تشکیل شده و از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است. تحلیل عاملی تاییدی مرتبه دوم نیز مدل چهار عاملی را تائید کرد. نتیجه گیری: از پرسشنامه خودگزارشی خشونت در زنان ایرانی می توان برای ارزیابی خشونت در زنان استفاده کرد.

اعتباریابی, ساخت, خشونت, مقیاس