امین خالدی نیا - دانشجوی دکترا ، گروه روان شناسی ، دانشکده علوم انسانی ، دانشگاه علوم پزشکی اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی اهواز ، اهواز، ایران
بهنام مکوندی - گروه روان شناسی ، دانشکده علوم انسانی ، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
پرویز عسگری - گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
رضا پاشا - گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی اهواز، اهواز، ایران

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، مقایسه ی اثربخشی روان درمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد به روش ماتریکس با درمان فعال سازی رفتاری گروهی بر افسردگی و کیفیت زندگی دانشجویان افسرده بود. روش کار: در این مطالعه بالینی، تعداد ۴۵ نفر از دانشجویان مبتلا به افسردگی، در فاصله زمانی ماه­های خرداد و تیر سال۱۳۹۷انتخاب و به صورت تصادفی در ۳ گروه درمان فعال سازی رفتاری (۱۵ نفر) و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به روش ماتریکس (۱۵ نفر) و شاهد (۱۵ نفر)  قرار گرفتند. گروههای آزمون ۶ جلسه درمان هفتگی مبتنی بر پذیرش و تعهد به روش ماتریکس و یا درمان فعال سازی رفتاری گروهی دریافت کردند. تمام شرکت کنندگان مقیاس افسردگی بک - (BDI -II)  و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (WHOQOL-BREF) را در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماهه تکمیل کردند. داده ها به کمک روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان هفتگی مبتنی بر پذیرش و تعهد به روش ماتریکس و درمان فعال سازی رفتاری گروهی اثر معنی داری بر کاهش علائم افسردگی و افزیش کیفیت زندگی دارد. بین گروه های آزمون از لحاظ افسردگیتفاوت معنی داری دیده نشد (۴۱۱/۰P=). نتایج به دست آمده، در مرحله پیگیری یک ماهه نیزحفظ شده بودند. نتیجه گیری: به نظر می رسد روان درمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد به روش ماتریکس و درمان فعال سازی رفتاری گروهی بر کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی دانشجویان افسرده تاثیر قابل توجهی دارند.

افسردگی, درمان پذیرش و تعهد, درمان رفتاری, دانشجویان, کیفیت زندگی