بررسی رابطه کار احساسی با تعارض کار- خانواده با نقش میانجی تنش شغلی و تعدیل کننده های حمایت اجتماعی و استقلال در کار پرستاران زن بیمارستان ایران شهر ایرانشهر

چکیده مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین کار احساسی و تعارض کار- خانواده با نقش میانجی تنش شغلی و تعدیل کننده های حمایت اجتماعی و استقلال در کار پرستاران زن بیمارستان ایران شهر ایرانشهر انجام گرفته است. روش کار: جامعه پژوهش شامل ۱۵۰ نفر از پرستاران زن بیمارستان ایرانشهر بودند که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه در این پژوهش از پرسشنامه کار احساسی دیفندورف و همکاران (۲۰۰۵)، پرسشنامه تعارض کار –خانواده کارلسون (۲۰۰۰)، پرسشنامه تنش شغلی HSE (۱۹۹۰)، پرسشنامه حمایت اجتماعی فلیپس (۱۹۸۶) و اسقلال شغلی جانگ (۱۹۹۵) استفاده شد. ارزیابی الگوی پیشنهادی از طریق الگویایی معادلات ساختاری (SEM) و با استفاده از نرم افزارهای SPSS و AMOS ویراست ۲۲ انجام گرفت. نتایج: نتایج حاصل از تحقیق  نشان داد: ۱. بین کار احساسی و تعارض کار- خانواده با نقش میانجی تنش شغلی رابطه معنادار وجود دارد. ۲. بین کار احساسی و تنش شغلی  رابطه معنادار وجود دارد. ۳. بین تنش شغلی  و تعارض کار –خانواده رابطه معنادار وجود دارد. ۴. بین کار احساسی و تنش شغلی با نقش تعدیل کنندگی حمایت اجتماعی رابطه معنادار وجود دارد. ۵. بین کار احساسی و تنش شغلی با نقش تعدیل کنندگی استقلال در کار رابطه معنادار وجود دارد. ۶. بین کار احساسی و تنش شغلی با نقش تعدیل کنندگی حمایت اجتماعی و استقلال در کار رابطه معنادار وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، پرستاران زن در مسیر شغلی و شخصی خود با مشکلات متعددی برخورد می‎کنند بر این اساس لازم است مدیران در این مواقع حساس از آن ها حمایت کنند. رعایت سلسله مراتب شغلی، توجه به عوامل ایجاد احساس عدم امنیت شغلی، ایجاد ساعات کاری انعطاف پذیر، تلاش برای کاهش خطرات احتمالی در محیط کار که علاوه بر تاثیر بر تعارض کار- خانواده می­تواند بر جنبه­های دیگری مانند سلامت روان، سلامت جسم و انگیزش برای انجام وظایف و... تاثیر گذارد.    

Keywords:

کار احساسی , تعارض کار- خانواده , تنش شغلی , حمایت اجتماعی , استقلال کاری