موسی رحیمی - دانشجوی دکتری،مدیریت،دانشکده امور اداری و اقتصاد،دانشگاه اصفهان،اصفهان، ایران
مجید محمد شفیعی - استادیار، گروه مدیریت،دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان،اصفهان،ایران
آذرنوش انصاری - استادیار، گروه مدیریت،دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان،اصفهان،ایران
محمود بت شکن - استادیار، گروه مدیریت،دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان،اصفهان،ایران

در اقتصاد دانش محور، دارایی های نامشهود نقش اساسی در موفقیت شرکت در دستیابی به اهداف دارد. هدف این پژوهش، رتبه بندی دارایی های نامشهود و سپس ارائه مدلی جهت ارزش گذاری برند به عنوان یکی از مهم ترین این دارایی ها، منطبق با شرایط بورس ایران است. پژوهش حاضر از نوع پس رویدادی و ازنظر هدف، توسعه ای است. نمونه پژوهش شامل ۸۱ شرکت پذیرفته شده در «بورس اوراق بهادار تهران» در سال های ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۵ است. مدل استفاده شده در این پژوهش برای رتبه بندی، AHP گروهی و جهت محاسبه ارزش برند ترکیبی از مدل ارزش ذاتی شرکت با استفاده از مدل تنزیل سود نقدی سه مرحله ای و مدل قیمت به فروش برگرفته از مدل داموداران (۲۰۰۷) است. نتایج حاکی از آن است که در بورس ایران به ترتیب، دارایی های نامشهود مربوط به بازاریابی، قرارداد، فناوری، مشتری و هنر در اولویت قرار گرفتند؛ همچنین در ارزش گذاری برند می توان با استفاده از سود هر سهم و پارامترهای مالی شرکت، به مبنای مناسبی جهت تخمین ارزش شرکت و برند آن، متناسب با شرایط بورس ایران دست یافت.

برند, دارایی های نامشهود, سود هر سهم, ارزشیابی برند