فرداد امیر اسکندری - فارغ التحصیل دکتری مدیریت کسب و کار دانشگاه صنایع و معادن ایران
محرم رزمجویی - استادیار دانشگاه صنایع و معادن ایران

تحقیقات صورت گرفته در مورد تجربه چندساله خصوصی سازی در کشور حاکی از آن است که شتاب بخشیدن به توسعه اقتصادی، بهبود رقابت پذیری، تجدید ساختار و مدرنیزه کردن شرکتها که از اهداف اصلی خصوصیسازی می باشند، در اغلب موارد به نتایج مورد نظر نائل نشده است، بهطوری که گاهی مواقع برخی شرکتهای واگذار شده در فاصله نه چندانی بعد از واگذاری با مشکلات عدیده ای مواجه شده اند. هدف اصلی این تحقیق مطالعات تطبیقی و شناسایی عوامل و مولفههای حائز اهمیت در اجرای برنامه های خصوصی سازی و تدوین الگوی مناسب میباشد. بههمین منظور ابتدا مبانی نظری و تجارب تعدادی از کشورهای جهان و ایران در امر خصوصی سازی بررسی و براساس آن ۱۰ بعد بهعنوان مولفه های خصوصی سازی استخراج شدند. سپس این ابعاد بوسیله پرسشنامهای که پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ برای تمام متغیرها مورد تایید قرار گرفت، از نمونه ای مرکب از متخصصان در امر واگذاری و کارشناسان امور مجامع دستگاه های اجرایی ذیمدخل در امر واگذاری شرکتهای دولتی و سازمان خصوصی سازی مورد نظرخواهی قرار گرفت و درجه اهمیت هر یک از ابعاد براساس نتایج نظرخواهی و روشهای آماری تعیین با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحلیل و نهایتا الگوی نهایی خصوصیسازی در قالب یک مدل مفهومی، ارائه و بعد از آن میزان انطباق برنامه های خصوصی سازی در کشور با آن الگو، مورد مقایسه قرار گرفت و کاستی های وضع موجود تبیین گردید. ابعاد الگوی راهبردی خصوصیسازی در مدل نهایی، هشت بعد میباشند. نتایج تحقیق همچنین نشان میدهد این ابعاد که لازمه موفق بودن اجرای برنامههای خصوصیسازی هستند، در کشور ما مورد توجه نمیباشند.

خصوصیسازی, انتقال مالکیت بنگاههای دولتی, واگذاری