پیش بینی افکار خودکشی بر اساس راهبردهای مقابله ای و معناداری زندگی در سالمندان

مقدمه: خودکشی یکی از اصلی ترین چالش های دوره سالمندی است که نیازمند شناخت عوامل مرتبط با آن، جهت ارائه راهکارهای پیشگیرانه و درمانی می باشد. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی افکار خودکشی بر اساس راهبردهای مقابله ای و معناداری زندگی در سالمندان شهر تهران انجام گردید. روش: روش پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده است. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان مرد و زن ۶۰ سال و بالاتر شهر تهران بودند که ۲۰۷ نفر از آنها به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات نیز پرسشنامه های افکار خودکشی، راهبردهای مقابله ای و معناداری زندگی بودند و داده های تحقیق در نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها: بین راهبردهای مساله مدار و  هیجان مدار با افکار خودکشی به ترتیب رابطه منفی معنادار و مثبت معنادار (۰۵/۰P<) مشاهده شد و بین معناداری زندگی و دو خرده مقیاس آن (چارچوب و رضایت) با افکار خودکشی رابطه منفی معنادار (۰۱/۰P<) وجود داشت. همچنین دو خرده مقیاس معناداری زندگی شامل رضایت و چارچوب به ترتیب با ضرایب بتای ۷۶/۰- و ۳۲/۰- نسبت به راهبردهای مساله مدار و هیجان مدار، با قدرت بیشتری توان پیش بینی افکار خودکشی را در سالمندان داشتند. نتیجه گیری: راهبردهای مقابله مساله مدار و هیجان مدار و معناداری زندگی با خودکشی ارتباط داشته و می توانند گرایش به خودکشی را در سالمندان تبیین کنند. بنابراین آموزش سالمندان جهت توانمندسازی آنها در این زمینه ها پیشنهاد می شود.

Keywords:

Suicide , Suicidal Ideation , Coping Strategies , Meaning in Life , Elderly , خودکشی , افکار خودکشی , راهبردهای مقابله , معناداری زندگی , سالمند