نقش حمایت اجتماعی بر اضطراب مرگ سالمندان با میانجی گری خودکارآمدی

مقدمه: سالمندی دوره بسیار مهمی از زندگی است که اضطراب مرگ یک ویژگی مشترک سالمندان می­باشد لذا شناسایی عواملی که در این دوران بر اضطراب مرگ تاثیرگذار است، حائز اهمیت است. لذا این مطالعه با هدف بررسی نقش حمایت اجتماعی بر اضطراب مرگ سالمندان مراجعه­کننده به مجتمع بیمارستانی امام خمینی تهران با میانجی­گری خودکارآمدی انجام شد.  روش: روش تحقیق کاربردی توصیفی پیمایشی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش کلیه شامل سالمندان بالای ۶۰ سال مراجعه­کننده به مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) تهران در سال ۹۷-۱۳۹۶ بود. نمونه­گیری در این مطالعه به صورت تصادفی مد نظر قرار گرفت. ابزار گردآوری داده­ها شامل پرسشنامه حمایت اجتماعی (SS-A)، پرسشنامه­ی ساخته شرر و همکاران (۱۹۸۸) و پرسشنامه استاندارد اضطراب مرگ تمپلر بود. برای تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری استفاده شده است، که در نهایت برای تجزیه و تحلیل و به کارگیری این آزمون­ها از نرم افزار SPSS ۲۳ و Amos ۲۳ استفاده شد.  یافته ها نشان داد: حمایت اجتماعی، خودکارآمدی و اضطراب مرگ سالمندان بالاتر از حد متوسط بوده است. همچنین تاثیر حمابت اجتماعی بر خودکارآمدی و اضطراب از مرگ به ترتیب مثبت و منفی معنی­دار، تاثیر حمایت اجتماعی بر اضطراب از مرگ منفی و معنی دار و خودکارآمدی و حمایت اجتماعی می­توانند ۳۶ درصد از تغییرات اضطراب از مرگ را تبیین کند. نتیجه گیری: حمایت اجتماعی می­تواند به شکل قابل ملاحضه­ای اضطراب مرگ در سالمندان را کاهش دهد و نیز تاثیر مثبتی بر خودکارآمدی آنان دارد. در نهایت با توجه به مدل های ارائه­شده در پژوهش حاضر و برازش های قابل قبول اثرگذاری متغیرها بر یکدیگر می­توان این­گونه بیان نمود که توجه همه جانبه به بهبود وضعیت حمایت اجتماعی می­تواند از یک­سو بر خودکارآمدی سالمندان و از سوی دیگر منجر به کاهش اضطراب­ها و تنش­های پیش روی سالمندان بویژه اضطراب مرگ آنان می­شود.  

Keywords:

Social Support , death anxiety , self-efficacy , Elderly , حمایت اجتماعی , اضطراب مرگ , خودکارآمدی , سالمندان