مریم غفاری - استاد راهنما
مژگان مردانی راد
حمیدرضا رضازاده بهادران

هدف: پژوهش حاضر با هدف شناسایی توان پیش بینی ویژگی های شخصیتی و مهارت های ارتباطی با رضایت زناشویی در زنان متاهل شهر تهران در بازه زمانی پاییز و زمستان ۱۳۹۹ می باشد. روش: روش تحقیق در این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی می باشد متغیرهای پیش بین ویژگی های شخصیتی و مهارت های ارتباطی و متغیر ملاک پژوهش رضایت زناشویی می باشد جامعه آماری پژوهش از نوع در دسترس و شامل نمونه آماری ۹۰ نفر بود که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ۶۰ سئوالی پنج عاملی شخصیت (نئو) کاستا و مک کری (۱۹۸۵) ، پرسش نامه ۳۵ سئوالی الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (۱۹۸۴) و پرسشنامه رضایت زناشویی ۴۷ سئوالی انریچ اولسون، فورنیر و دراکمن (۱۹۸۹) استفاده شد برای آزمون فرضیه و اهداف پژوهشی بعد از بررسی پیش فرض های کلی و اختصاصی از روش تحلیل رگرسیون خطی چند متغیره برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید. نتیجه گیری :نتایج نشان داد که در هر تحلیلی که یکی از متغیرهای پیش بین، الگوی ارتباط سازنده متقابل باشد بیشترین قدرت پیش بینی رضایت زناشویی را رقم خواهد زد و قوی ترین ترکیب متغیر پیش بین جهت پیش بینی رضایت زناشویی مربوط به ترکیب دلپذیر بودن و ارتباط سازنده متقابل بود که باهم توانستند حدود ۳۹ درصد از واریانس رضایت زناشویی را پیش بینی کنند. همچنین نتایج این تحلیل نشان داد که در اکثر مواقعی که یکی از ترکیب های متغیرهای پیش بین، الگوی ارتباط توقع / کناره گیری یا الگوی ارتباطی زن متوقع/ مرد کناره گیر بود نیز فرضیه تایید نمی شد و فرضیه صفر تایید می شد.

ویژگی های شخصیتی ،مهارت های ارتباطی ، رضایت زناشویی ، زنان متاهل