اثربخشی تحلیل رفتار متقابل بر روی جرات ورزی، تاب آوری و رضایتمندی زناشویی پرستاران زن شهر اصفهان در سال ۱۳۹۹

هدف از این پژوهش تعیین میزان اثربخشی تحلیل رفتارمتقابل بر روی جرات ورزی، تاب آوری و رضایتمندی زناشویی زنان پرستار شهراصفهان بوده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه پرستاران شهر اصفهان بودند. در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده می شود. حجم نمونه شامل ۶۲ پرستار زن که به طور تصادفی برگزیده شدند که در گروه کنترل ۱۹ نفر بیمارستان خورشید ، ۱۲ نفر بیمارستان امام موسی و در گروه آزمایش ۲۲ نفر در بیمارستان کاشانی و ۹ نفر در بیمارستان چمران قرار گرفتند. ابزار پژوهش نیز پرسشنامه تاب آوری کانور و دیویدسون، رضایت زناشویی انریچ و جرات ورزی گمبریل و ریچی (۱۹۷۵) بود. گروه آزمایش در هشت جلسه مشاوره گروهی تحلیل رفتار متقابل (موسوی،۱۳۹۹) مورد آموزش قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل آماری از دو بخش تشکیل شده است که با استفاده از نرم افزار SPSS در بخش توصیفی (جنسیت و سن) و در بخش استنباطی ابتدا میانگین و انحراف استاندارد متغیرها بررسی گردید و سپس با بررسی نرمال بودن داده ها توسط آزمون کلموگروف-اسمیرنف و انجام آزمون لوین جهت بررسی تساوی واریانس ها وآزمون کوواریانس ها برای بررسی پیش فرض ها، و در نهایت به بررسی فرضیه ها با روش کوواریانس پرداخته شد. نتایج بیانگر این بود که تاثیر تحلیل رفتار متقابل بر جرات ورزی با مقدار فیشر ۲/۷۱ در سطح معناداری ۰/۰۰۸ (۰/۰۵>p) ، تحلیل رفتار متقابل بر تاب آوری با مقدار فیشر ۲/۱۶ در سطح معناداری ۰۱ /۰ (۰/۰۵>p) و تاثیر تحلیل رفتار متقابل بر رضایتمندی زناشویی با مقدار فیشر ۱۴/۵۴ در سطح معناداری ۰/۰۰۱ (۰/۰۵>p) مورد تایید قرار گرفتند.

Keywords:

تحلیل رفتارمتقابل , جرات ورزی , تاب آوری , رضایتمندی زناشویی