فرزانه قربان پوراحمدسرگورابی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی رحمان رامسر، مازندران، ایران
محمد شمسیان - دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی، واحد بین المللی کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، جزیره کیش، ایران
پونه مهدی پوراکبرآباد - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی رحمان رامسر، مازندران، ایران
زهرا صادق نیاسلاکجانی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی رحمان رامسر، مازندران، ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری بر افسردگی و کاهش ناامیدی افراد وابسته به مواد افیونی تحت درمان MMT است.روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با استفاده از پیش آزمون _ پس آزمون می باشد. حجم نمونه ۳۰ نفر بود که در دو گروه آزمایش و گواه مورد بررسی قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت درمان شناختی – رفتاری منطبق بر پروتکل درمانی مایکل فری قرار گرفتند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه های، افسردگی بک (BDI-II) و ناامیدی بک (BHS) استفاده شد. نتایج نشان داد که گروه درمانی شناختی – رفتاری موجب کاهش معنادار افسردگی و ناامیدی در افراد وابسته به مواد افیونی می شود.

شناختی-رفتاری، افسردگی، ناامیدی، درمان MMT