بررسی ویژگی های خوشنویسی در آثار نگارگری دوره ایلخانی

با شکل گیری مکتب نگارگری تبریز اول در دوره ایلخانان مغول (قرون ۷ و ۸ ه. ق.) و پرداختن هنرمنداننگارگر به نقاشی و نسخه آرایی، بار دیگر شاهد ارتباط نگارگری و خوشنویسی در نسخ خطی این دوره هستیم.با توجه به این که در امر کتابت اشعار و متون این آثار، خط نسخ مورد استفاده قرار می گرفته، هدف از اینپژوهش شناخت مشخصه های خط نسخ در تعریف همنشینی اش با نگاره ها و تبیین نحوه کاربردش با نسخادبی دوره ایلخانان بود. این پژوهش از نظر روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی بود و شیوه جمع آوری اطلاعات برپایه مطالعات کتابخانه ای بودهاست. سوال اصلی این بود که چرا در آثار نگارگری عصر ایلخانی، خط نسخبیشترین کاربرد را در همنشینی با نگاره های نسخ ادبی داشته است؟نتایج پژوهش حکایت از آن داشت که یکی از دلایل اصلی انتخاب خط نسخ برای کتابت نسخ خطی مصور دورهایلخانی، نمود بیشتر قواعد و اصول دوازده گانه خوشنویسی در این خط نسبت به سایر خطوط رایج آن دورانبوده است. رعایت این اصول در خوشنویسی اثر که شامل دقت در روابط حروف، ترکیب کلمات و نسبت هایزیبایی شناسانه آن می شود، به همراه طراحی، قلمگیری و ترکیب بندی عناصر نگارگری، می توانند در راستایخلق یک اثر هنری، مکمل هم باشند.

Keywords:

خوشنویسی , خط نسخ , نگارگری , ایلخانیان