اعتقاد به وجود منجی در سیره علوی

عقیده به وجود مهدی طوری در مردم رسوخ و نفوذ نموده بود که از همان صدر اسلام در انتظار ظهورش روز شماری می نمودند . این انتظاردر ایام هرج و مرج و بحران های موحش و حوادث ناگوار تاریخ ، شدت می یافت و در هر آنی در انتظار تحقق مصداقش بودند و چه بسااوقات افرادی را اشتباها مصداق واقعی می پنداشتند. مردم در انتظار شخصی بوده اند که برای اقامه حق، ترویج و بسط خداپرستی و اصلاحعالم و دادخواهی قیام کند. به طوری این عقیده در بین مردم شایع بود که اصلش را مسلم دانسته از فروعاتش بحث می کردند. باید توجهکرد که در مورد یک چنین نهضت عمیق و انقلاب جهانی نمی توان به این مقدار اکتفا کرند که گروهی از سادات علوی که در حجاز واطراف مدینه یا سایر نقاط پراکنده اندف به عنوان تعصب قومی از مهدی موعود حمایت کنند و در راه رسیدن به هدف یاریش نمایند. بلکهدر این مورد آمادگی جهانی لازم است. در صورتی امکان پیروزی برای مهدی موعود هست که علاوه بر تاییدات غیبی ، یک جمعیت قابلتوجه و نیرومندی در جهان پیدا شود که امتیاز و مزایای قوانین و برنامه های الهی را درک کنند و از جان و دل خواستار اجرای آنها باشند.اسباب و مقدمات یک چنین انقلاب جهانی را فراهم سازند و در راه رسیدن به هدف و آرمان انسانی از هیچگونه فداکاری دریغ نکنند. درآن صورت اگر رهبر معصوم و نیرومندی پیداکردند که متن قوانین و برنامه های الهی را در اختیار داشت و از تاییدات غیبی بهره مند بود،از وی حمایت خواهد نمود ودر راه تاسیس حکومت عدل و داد، فداکاری خواهند کرد.

Keywords:

منجی , سیره علوی , انتظار ظهور , احادیث مهدوی