علی بابایی - دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ اسلام، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

بازخوانی مکاتیب علی (ع) و معاویه، فهم ما را نسبت به چیستی منطق سیاسی آن ها، تقویت می کند. دیدگاه های چهرگانسیاست، در پس کلمات و سخنان انان نهفته است، بنابراین سعی شده است تا از سایه ی عبارات و کلمات نامه ها، به تحلیل منطقسیاسی علی (ع) و معاویه، پرداخته شود. این جستار، با تکیه بر مکاتیب موجود در کتاب وقعه الصفین و با رویکرد توصیفی-تحلیلی درپی پا سخ به این پرسش است که علی (ع) و معاویه به منظور برون رفت از بحران سیا سی، از چه روش ها و نگرش هایی برای تقویتمنطق مشروعیب اعمال قدرت خود استفاده کرده اند؟ از این رو مدعای زیر مورد بررسی قرار گرفته که راهبرد علی (ع) برای برون رفتاز بحران سیاسی، خنثی سازی شکاف سیاسی موجود در جامعه عراق و راهبرد معاویه نیز ، مابازاء کردن تهی سازی اعتبار اجتماعی علی(ع) با منزلت جویی و شخصیت یابی برای خود از طریق پیوست با خلفای پیشین بوده است. دستیابی به این مطلب که نقطه ی اتکایمنطق سیاسی علی (ع)، کاربست انتی تز تقیه و نقطه ی ترکیزی منطق سیاسی معاویه، تکیه بر گسست علی (ع) نسبت به خلفایثلاث بوده؛ دستاورد این پژوهش محسوب می شود.

سیاست سنجی، علی (ع)، معاویه، نامه نگاری، منطق سیاسی