ابوالحسن فتح آبادی - استادیار، دانشکده منابع طبیعی و کشاورزی، دانشگاه گنبد کاووس
حامد روحانی - استادیار، دانشکده منابع طبیعی و کشاورزی، دانشگاه گنبد کاووس
سید مرتضی سیدیان - استادیار، دانشکده منابع طبیعی و کشاورزی، دانشگاه گنبد کاووس
محمد مهدوی - استاد، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران

زمانی که ورودی حوضه، تبخیر و تعرق و برداشت از آب های زیرزمینی ناچیز باشد، منحنی خشکیدگی رابطه ذخیره-خروجی را برای حوضه بیان می کند. شناخت این رابطه می تواند در مسائلی از قبیل پیش بینی جریان های کمینه، مدیریت و تصمیم گیری منابع آب، کالیبره کردن مدل های هیدرولوژیکی و غیره مفید باشد. بدین منظور در این تحقیق اقدام به مدل سازی شاخه خشکیدگی در سه رودخانه جاجرود، طالقان و خرم دره شد. در ابتدا با بررسی هیدروگرف های سالانه در هر یک از حوضه­ها اقدام به جداسازی شاخه خشکیدگی شد. سپس با انجام پیش پردازش های لازم هر یک از شاخه­های خشکیدگی آماده برازش مدل های مختلف شدند. برای هر یک از شاخه های خشکیدگی هشت مدل مختلف برازش داده شد. نتایج نشان داد که در دو رودخانه جاجرود و طالقان روش بارنز و بعد از آن روش­های با مخرن غیرخطی شامل دراگ، کوتانگ و ویتنبرگ عملکرد بهتری نسبت به روش­های دیگر داشته اند و در رودخانه خرم دره روش­های، هورتن، بارنز و دراگ به ترتیب عملکرد بهتری نسبت به سایر روش ها داشته اند. مقادیر متوسط K روش بارنز برای سه خط برازش داده شده در رودخانه جاجرود، برابر با ۰.۹۷، ۰.۹۷۵ و ۰.۹۹، در رود طالقان برابر با ۰.۹۶۷، ۰.۹۷۴ و ۰.۹۸۷ و در رودخانه خرم دره برابر ۰.۹۳۱، ۰.۹۴۵ و ۰.۹۷۲ به دست آمدند.

جاجرود, جریان پایه, خرم دره, رابطه ذخیره-خروجی, شاخه خشکیدگی جریان, طالقان