علیرضا شکوهی - دانشیار، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
اصغر عزیزیان - دانشجوی دکتری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه تهران

در سال­ های اخیر مدل ­های رقومی ارتفاعی (DEMs) راداری به علت سهولت دسترسی و رایگان بودن، به طور گسترده­ای در مدل­ سازی­ هیدرولوژیکی و استخراج مشخصات ژئومورفولوژیکی حوزه­ های آبخیز مورد استفاده قرار گرفته اند. یکی از مهم ترین سوالات در به کارگیری مدل های ریاضی بارش و رواناب، اثر منبع تهیه مدل رقومی ارتفاعی بر نتایج شبیه­ سازی می باشد. در پژوهش حاضر، برای پاسخ بدین سوال تلاش شده است تا از طریق مقایسه اثرات استفاده از DEM راداری SRTM و DEM حاصل از نقشه های ۲۵۰۰۰: ۱ زمینی، عملکرد مدل KW-GIUH ژئومورفولوژیکی و پارامترهای ورودی آن مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج نشان داد که در صورت استفاده از DEMهای راداری، مقادیر پارامترهای ژئومورفولوژیکی نظیر شیب متوسط زیرحوضه­ ها، شیب متوسط آبراهه­ ها و تعداد آبراهه ها بیشتر و طول متوسط جریان در سطح­ الارض و طول متوسط آبراهه­ ها همواره کمتر از مقادیر به دست آمده از نقشه­ های ۱:۲۵۰۰۰ زمینی می­ باشند. در این حالت دبی اوج هیدروگراف، زمان پایه و شیب شاخه صعودی هیدروگراف به دست آمده از دو منبع تامین DEM متفاوت بوده، به نحوی که دبی اوج و شیب بازوی بالارونده هیدروگراف به دست آمده از نقشه های راداری در آستانه های مختلف شکل­ گیری آبراهه­ ها، به ترتیب اختلافی در حدود ۱۲-۱ و ۶۰-۱ درصد را نسبت به مقدار این کمیت در صورت استفاده از نقشه­ های ۱:۲۵۰۰۰ زمینی نشان می دهد.

آستانه شکل گیری آبراهه ها, مدل سازی بارش-رواناب, هیدروگراف, DEM راداری, KW-GIUH