تاثیر۸ هفته دویدن تداومی برسطوح سرمی پروتئین شبه متئورین و اینترلوکین ۶ در رت های نر مبتلا به سندرم متابولیک

زمینه و هدف: کنترل چاقی از اجزای مهم بهداشت عمومی به حساب می آید و فعالیت ورزشی با هدف پیشگیری و درمان چاقی، از راهکارهای مهم توصیه شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر ۸ هفته دویدن تداومی بر غلظت سرمی پروتئین شبه متئورین و اینترلوکین-۶ (IL-۶) در رت های نر مبتلا به سندرم متابولیک بود. روش تحقیق: پژوهش حاضر از نوع تجربی بود. تعداد ۲۴سر رت نر نژاد ویستار ۶ هفته ای با وزن ۱۸۰-۱۵۰ گرم، به طور تصادفی به دو گروه رژیم غذایی استاندارد (SD, n=۸) و رژیم غذایی با چربی بالا (HFD, n=۱۶) تقسیم شدند و به مدت ۱۲ هفته تحت رژیم غذایی قبل از ورزش قرار گرفتند. بعد از این دوره، ۸ سر رت از گروه (SD) و ۸ سر رت از گروه HFD انتخاب شدند تا وضعیت سندرم متابولیک از طریق سنجش  سرمی نیمرخ لیپید و انسولین تایید شود. سپس ۱۶ رت گروه (HFD) به طور تصادفی به دو گروه کنترل سندرم متابولیک (Ctr+MetS, n=۸) و تمرین تداومی (CT, n=۸) تقسیم گردیدند. پروتکل دویدن تداومی هوازی با شدتی معادل ۷۵-۶۵ درصد حداکثر سرعت از هفته اول تا هفته هشتم اجرا شد. در پایان هفته هشتم، مقادیر سرمی پروتئین شبه متئورین و IL-۶  با استفاده از کیت های ویژه رت شرکت زلبایو کشور آلمان مورد سنجش قرار گرفتند. آزمون آماری تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی برای بررسی تغییرات بین گروهی بکار گرفته شد. داده ها با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ در سطح معنی داری ۰۵/p≤۰ تحلیل شدند. یافته ها: انجام ۸ هفته دویدن تداومی نتوانست بر سطح سرمی متئورین تاثیر معنی داری (افزایش غیرمعنی دار) داشته باشد (۰۹/۰=p)؛ با این حال، سطح سرمی IL-۶ در گروه سندرم متابولیک افزایش معنی داری داشت (۰۰۱/۰=p). نتیجه گیری: به نظر می رسد ۸ هفته دویدن تداومی اثرات اندکی بر تنظیم التهاب ناشی از چاقی از طریق تنظیم شاخص سرمی پروتئین شبه متئورین و  IL-۶داشته باشد.

Keywords:

تمرین تداومی , پروتئین شبه متئورین , اینترلوکین۶ , سندرم متابولیک