سپیده خانجانی - General Practitioner, Hamadan University of Medical Sciences
سلمان خزایی - Assistant Professor, Research Center for Health Sciences, Hamadan University of Medical Sciences
شیوا برزوئی - Associate Professor, Clinical Research Development Unit, Shahid Beheshti Hospital, Hamadan University of Medical Sciences

سابقه و هدف: دیابت شایع ترین بیماری مزمن متابولیک در جهان است که یکی از اصول کنترل آن، تبعیت بیماران از توصیه های درمانی پزشک است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تبعیت از درمان دارویی و عوامل مرتبط با آن در بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان شهید بهشتی شهر همدان در سال ۱۳۹۹ طراحی شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی بود که روی ۲۸۴ نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ اجرا شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه محقق ساخته ای بود که روایی و پایایی آن طی یک مطالعه پایلوت تایید شد. داده ها در سطح معناداری ۰۵/۰ با استفاده از نرم افزار Stata نگارش ۱۱ تحلیل شد. یافته ها: بیشتر بیماران زن (۰۸/۶۴ درصد) و ساکن شهر (۰۸/۷۹ درصد) بودند. میانگین سنی بیماران ۷۸/۵۴ سال بود. ۸۹/۴۷ درصد از بیماران تبعیت دارویی ضعیفی داشتند. رابطه آماری معناداری بین جنسیت، وضعیت تاهل، تحصیلات، محترمانه بودن رفتار پزشک، رعایت حریم خصوصی بیمار، میزان مهارت پزشک، میزان رضایت از پزشک، سابقه سایر بیماری ها و سابقه فشارخون بالا با تبعیت دارویی بیماران مشاهده شد (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: میزان تبعیت دارویی در مبتلایان به دیابت نوع ۲ رضایت بخش نبود. علل مرتبط با تبعیت ضعیف دارویی شناسایی شده در مطالعه حاضر شامل عوامل مرتبط با بیمار، عوامل مرتبط با تیم مراقبت و نظام سلامت و عوامل مربوط به درمان و وضعیت بیماری بود.  

Diabetes Mellitus Type ۲, Medication Adherence, Self-care, تبعیت دارویی, خودمراقبتی, دیابت شیرین نوع ۲