بررسی بازیابی اورانیم از محیط سولفاته توسط غشای مایع توده ای حاوی آلامین ۳۳۶ در کروزن

در این مطالعه، بازیابی اورانیم از محیط سولفاته توسط غشای مایع توده­ای حاوی آلامین ۳۳۶ مورد بررسی قرار گرفته است. اثر غلظت اورانیم و سولفوریک ­اسید در فاز دهنده، غلظت حامل در فاز غشای مایع، غلظت آمونیم ­کربنات در فاز گیرنده و سینتیک انتقال بررسی شد. بهترین شرایط جهت انتقال اورانیم را فاز دهنده حاوی سولفوریک ­اسید ۱۵/۰ مول بر لیتر، آمونیم ­کربنات ۵/۰ مول بر لیتر به عنوان فاز گیرنده و غشای مایع آلامین ۳۳۶ با غلظت ۰۱۲۵/۰ مول بر لیتر فراهم نمود. با افزایش غلظت سولفوریک­ اسید تا غلظت ۱۵/۰ مول بر لیتر و غلظت آلامین ۳۳۶ تا ۰۱۲۵/۰ مول بر لیتر انتقال اورانیم افزایش و سپس کاهش یافت. افزایش غلظت اولیه اورانیم در فاز دهنده موجب کاهش در انتقال اورانیم گردید. بررسی سینتیک انتقال نشان داد که عامل کنترل ­کننده سرعت انتقال، رهاسازی اورانیل از فاز غشای مایع به فاز گیرنده می باشد. سینتیک انتقال با فرض واکنش­ های سری شبه­درجه یک برگشت­­ناپذیر به ترتیب برای استخراج و بازیابی مدل شد. برای غشای مایع حاوی آلامین ۳۳۶ و آلامین ۳۳۶ سولفاته شده ثابت سرعت استخراج به ترتیب ۱-min ۰۰۶۱/۰ و ۰۱۰۷/۰ و ثابت سرعت بازیابی به ترتیب۱-min ۴-۱۰×۵۶/۵ و ۴-۱۰×۱۲ به دست آمد.

Keywords:

غشای مایع توده ای , سینتیک , اورانیم , محیط سولفاته , آلامین ۳۳۶ , آمونیم کربنات