عارف رحیمیان - پژوهشکده ی راکتور و ایمنی هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، صندوق پستی: ۱۳۳۹-۱۴۱۵۵، تهران ایران
حسین کاظمی نژاد - پژوهشکده کاربرد پرتوها، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی، صندوق پستی: ۱۴۱۵۵-۱۳۳۹، تهران- ایران
حسین خلفی - پژوهشکده ی راکتور و ایمنی هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، صندوق پستی: ۱۳۳۹-۱۴۱۵۵، تهران ایران
اعظم اخوان - پژوهشکده کاربرد پرتوها، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی، صندوق پستی: ۱۴۱۵۵-۱۳۳۹، تهران- ایران
سیدمحمد میروکیلی - پژوهشکده ی راکتور و ایمنی هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، صندوق پستی: ۱۳۳۹-۱۴۱۵۵، تهران ایران

در این مطالعه از دو روش پوشش­ دهی نانوذرات دی­اکسید سیلیکون (۲SiO)، جوشش استخری و الکتروفورتیک، جهت افزایش شار حرارت بحرانی نوار های استیل مورد استفاده قرار گرفته است. در هر یک از این دو روش، پوشش ­دهی در مدت زمان ۲۰، ۴۰ و ۶۰ دقیقه با ثابت نگه داشتن سایر پارامتر ها انجام شده و  با بررسی تصاویر SEM و EDS گرفته شده، زاویه تماس اندازه ­گیری شده است. با استفاده از این دو روش، سطوح آب­دوست و فوق­آب­دوست ایجاد شده، منحنی جوشش و شار حرارت بحرانی محاسبه شده و با روابط تجربی و تحلیلی موجود مقایسه گردید. نتایج نشان داد که زاویه تماس برای سطوح پوشش ­دهی شده به روش جوشش استخری کم ­تر از روش الکتروفورتیک است و در نتیجه شار حرارت بحرانی به مقدار قاب ل­توجهی افزایش می ­یابد. هم­ چنین مقایسه نتایج شار حرارتی بحرانی حاضر با نتایج تجربی که تابعی از خواص سطح می ­باشند، هم­خوانی بهتری را نشان داد.

پوشش به روش جوشش استخری, پوشش به روش الکتروفورتیک, شار حرارت بحرانی