حسن رنجبر - پژوهشکده ی مواد و سوخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، صندوق پستی: ۸۴۸۶-۱۱۳۶۵، تهران ایران
علی یوسفی - پژوهشکده ی مواد و سوخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی ایران، صندوق پستی: ۸۴۸۶-۱۱۳۶۵، تهران ایران

یک معیار مفید در زمینه ­ی مقدار اطمینان ­پذیری نتیجه ­های طیف ­سنجی گاما، ارایه ­ی عدم قطعیت اندازه ­گیری است. به دلیل اهمیت و لزوم پایش پرتوزایی در منبع ­های آب، هدف از این مطالعه اندازه ­گیری رادیونوکلیدهای گاماگسیل به همراه بیان مقدار عدم قطعیت اندازه ­گیری است. برای محاسبه ­ی عدم قطعیت اندازه ­گیری اکتیویته در آب از نمونه ­ای که عنصرهای پرتوزای آن از شرکت پل- اتم تهیه ­شده بود، استفاده شد. برای انجام محاسبه ­ها از قله­ ی واقع در انرژی ۶۶۱keV در طیف انرژی رادیونوکلید سزیم-۱۳۷ در یک آشکارساز ژرمانیم با خلوص بالا (HPGe) استفاده شد. بررسی ­ها نشان داد عامل ­های تاثیرگذار بر عدم قطعیت اندازه ­گیری به دو بخش شمارش با دستگاه طیف ­سنج گاما و آماده ­سازی نمونه تقسیم می ­شود که هر یک از این دو بخش از چندین منبع عدم قطعیت مانند عدم قطعیت مربوط به شمارش، کالیبراسیون بازده، احتمال گسیل، ضریب­ های تصحیح شمارش و اندازه ­گیری جرم ناشی می ­شود. نتیجه ­های اندازه ­گیری نشان داد عدم قطعیت نسبی برای نمونه ­ی آب با اکتیویته ۴۲۵Bq  از سزیم-۱۳۷ حدود %۷/۳ (ضریب اطمینان = ۱) است.

عدم قطعیت, طیف سنجی گاما, پایش محیطی, سزیم-۱۳۷