عبدالناصر فضل نیا - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران

فرو افتادن قطعاتی از گارنت-بیوتیت-کیانیت شیست های مجموعه دگرگونی قوری (بخش جنوبی زون سنندج-سیرجان، شمال­شرق نیریز) به داخل توده نفوذی تله­پهلوانی با ترکیب اولیه لوکوکوارتز دیوریت-آنورتوزیت باعث شده است تا این شیست­ها (زنولیت­ها) درجات دگرگونی مجاورتی شدیدی را در حد اواخر رخساره پیروکسن هورنفلس تحمل نموده، به میگماتیت­های فلسیک تبدیل شوند. حجم مذاب تولید شده (لوکوسوم) بر اساس مدل­بندی ژئوشیمیایی عناصر فرعی، حدود ۵۰ تا ۷۰ درصد حجمی بوده است. خروج بخشی از این مذاب­ها (احتمالا کمتر از ۲۵ درصد حجمی) و اتصال آنها به یکدیگر، میانبارهای کوچک گرانیت پرآلومینوس را تولید نموده است.

مدل بندی ژئوشیمیایی, ذوب بخشی, میگماتیت, متاپلیت, عناصر خاکی نادر