فاطمه نوری سولا - گروه مهندسی سیستم های سخت افزاری رایانه

پیدایش اسکان غیر رسمی گویای وجود موانع ساختاری و ناکارآمدی سیاست های کنونی در تامین مسکن و خدمات رسانی لازم مرتبط با آن برای اقشار کم درآمد شهری در سطح کلان است. همچنین در سطح خرد نیز ضعف مدیریت شهری، وجود منابع نامشروع گروه های ذی نفع و ذی نفوذ محلی و برخوردهای غیرقانونمند در پذیرش یا رد این سکونتگاه ها، مساله را تشدید نموده است. رشد شهرنشینی در ایران شتابان، ناهمگون و بدون برنامهریزی منسجمی آغاز و ادامه یافته است. گرچه عواملی مانند بلایای طبیعی، حوادث اجتماعی و سیاسی، ساختارهای اقتصادی و نارسایی های نظام برنامه ریزی و مدیریت شهری از عوامل تاثیرگذار بر گسترش شهرنشینی می باشد، لیکن انکار نقش مهاجرتهای روستایی امری غیرممکن است. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر ساماندهی سکونتگاه غیررسمی و آسیب های موجود این محلات در راستای ارتقای امنیت اجتماعی با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد اعتیاد، طلاق، بیکاری، حاشیه نشینی و آسیب های اجتماعی را به عنوان پنج آسیب نیازمند توجه بیشتر در سکونتگاه های غیررسمی می باشد. و می توان گفت طی دهه های اخیر به تدریج محلات نابسامان و سکونت گاه های غیررسمی به طور عمده در حاشیه کلان شهرها و شهرهای بزرگ کشور، خارج از برنامه رسمی توسعه شهری و در نتیجه ناکارآمدی نظام های برنامه ریزی توسعه شکل گرفته و گسترش یافته است. این سکونت گاه ها با مسائلی چون غلبه قطعه بندی زمین و مسکن نامتعارف،کمبود زیر ساخت ها و خدمات پایه شهری، بالا بودن تراکم نسبی خانوارها، نداشتن تنوع قشربندی اقتصادی- اجتماعی، استقرار در زمین های پر خطر و درجات بالایی از فقر و محرویت های اجتماعی در عین وجود پیوستگی کارکردی با فعالیت ها و خدمات پایه ی وابسته به شهر اصلی(با خصلت رابطه مرکز - پیرامون) مواجه هستند.

توسعه اجتماعی – فرهنگی، آسیبهای اجتماعی، سکونتگاههای غیررسمی، حاشیه کلانشهرها